maandag 5 september 2011

Nieuwe start.

Vandaag is de start van een nieuw schooljaar. De start van een jaar waarin alles goed gaat lopen. De start van een jaar zonder tegenslagen. Daar droom ik 's nachts van als ik wakker lig.
Gisteravond keurig stapeltjes met schone kleren gemaakt voor de eveneens schone kindertjes. Drinkbekers met koekjes in de koelkast gezet, schoenen bij de stapeltjes kleren gezet. Niet gepoetst. Denk ik nu pas aan. Damn! Toch een steek laten vallen. Nieuwe fiets van zoon van een slot voorzien. Rapport mee van oudste zoon, plus agenda. We gaan dit jaar kijken of we met een agenda gaan werken. Een hele mooie heeft hij gekregen van zijn vader. Met vliegtuigen en allerhande informatie over de luchtmacht. Ik schrijf er dingen in zoals judo les, welke kinderen we wanneer mee naar huis nemen, omdat hun pappa's of mamma's even geen andere oplossing hebben, welke dag we naar een beurs gaan, wanneer pappa en mamma tegelijkertijd 's avonds weg zijn. (Is tot nu toe echt zelden gebeurd, misschien 1 keer per jaar, of nog niet eens) Zodat Niels kan zien wat hem te wachten staat die dag of die week. Nu hopen we dat de juffen mee willen werken en bijvoorbeeld in zijn agenda schrijven als ze van dag wisselen of als ze een extra dag vrij zijn. Uiteraard kunnen ze niet voorspellen wanneer ze ziek zijn, maar dat kan niemand, daar zal hij mee moeten leren leven. En aan moeten wennen. Op deze manier hopen we dat hij steeds zelfstandiger gaat worden op school en de weg er naar toe.

De hele vakantie waren de kinderen voor 7 uur hun bed uit, maar alsof ze het erom doen, vanmorgen dus niet. Ik wel. En ik was dus de hele vakantie NIET voor 7 uur mijn bed uit. Broodjes klaargemaakt, haren gekamd, tanden gepoetst en op de fiets naar school. Nog nooit gebeurd. Na de vakantie op de fiets naar school. Maar ik had drie kinderen die ontzettend veel zin hadden om weer te beginnen. Toen ze eenmaal hun bed uit waren wel te verstaan. Op school moest Niels zijn fiets achter de school parkeren. Geen probleem, hebben we de laatste vakantieweek geoefend. Ik bracht Sophie en Finn naar hun klas en dat ging prima. Sophie zat voorzichtig te stralen in de klas. Alleen een beetje jammer dat mamma haar nieuwe pen thuis had laten liggen. Dikke kus kreeg ik evengoed en Sophie ging tekenen, en later kletsen, want we hebben nog even door het raam gespiekt. Finn vond het maar raar dat mamma hem weer wegbracht naar die juf die de hele vakantie in school was gebleven. (Toen we vorige week op school waren om het ritme weer te oefenen met Niels, zag Finn zijn juf in de klas zitten om alvast het nieuwe schooljaar voor te bereiden.) Finn had een map mee met zijn vakantie verhalen. De kleuters beginnen het schooljaar met praten over de vakantie en wat ze allemaal mee gemaakt hebben. Hartstikke leuk, maar de vakantie van Finn paste niet in het geknutselde koffertje en wij hadden alles alvast in een boek geplakt. Wel raar hoor mam! Finn wilde nog niet meteen in de klas, want zijn zus zat ergens anders en waar was zijn broer dan in dat enorme gebouw? Naar boven dus. Alles loopt soepel deze eerste ochtend.

En ja hoor. Het was toch niet goed gegaan. Niels moest door een andere ingang de school in en dat had mamma niet verteld. Dat wist mamma ook niet, maar dat is natuurlijk een slap excuus. Ik trof dus een klas met apatisch starende ouders aan, een juf die zei dat Niels een beetje hulp nodig had en een pappa van Niels die op de stoel van Niels zat tussen 3 meisjes. Hmmm, niet zo'n handige plek voor Niels en dus ging Niels weer weg, maar Pappa stond in de deur en Niels mocht niet weg "en toen heb ik pappa een vuistslag gegeven." Zei mijn stoere zoon op de gang tegen mij, nadat ik hem van de grond af had geplukt waar hij tussen de benen van zijn vader in een soort houtgreep lag. (Krijg ik vanmiddag allemaal weer te horen van ouders die zich altijd overal mee bemoeien. En daar moet je mee uitkijken, want voor je het weet gaat het verhaal de rondte dat Niels zijn vader een bloedneus en een blauw oog heeft geslagen en dat hij in therapie moet vanwege zijn agressie. Ouders die zelf echt de meest geweldige engeltjes hebben gekweekt.) Maar juf is een hele slimme juf, dus juf gaat straks in de kring en na de kring worden er tafel indelingen gemaakt.

Niels bedaarde en schoof zo de klas weer in. Vanmiddag wel meteen mijn eerste gesprek van dit jaar op school. Moet kunnen toch? Je moet een geweldig schooljaar wel vertrouwd beginnen. Met het zweet op je rug verlaat je de school, met spanning wacht je kwart over 3 af, maar met een zeer goed gevoel fiets je tussen de middag naar school waar je drie stralende kinderen ophaalt om te lunchen. En zelfs de eettafel staat al netjes gedekt. Op alles voorbereid aan het begin van een geweldig schooljaar. Vanmiddag nog even de schoenen poetsen.

5 opmerkingen:

  1. Poeh, ik word al moe bij het lezen van je verslag. Sterkte met het hele spul!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo zie je maar weer: wil je alles zó goed voorbereiden, zijn verdorie*** altijd onvoorziene obstakels te overwinnen. Gelukkig is het uiteindelijk goedgekomen. Blij voor je dat de juf zo adrem reageerde ook! En helemaal blij voor je dat je kinderen onder de middag allemaal blij uit school kwamen. Het geluk van je kinderen is het ultieme genieten, toch? Veel sterkte de rest van het schooljaar. Die agenda lijkt me trouwens een heel goed idee!

    Groetjes,
    Wanda

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Drie stralende kinderen ophalen maakt veel goed. Zeker als 1 van hen wat meer moeite had met het begin van het schooljaar. Hopelijk wint de juf het vertrouwen van Niels.
    Groetjes,
    Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het is voor de eerste keer geweest dat de juf meteen in Niels dook. Ze wilde 's middags meteen weten hoe wet een start als gister het beste kunnen vermijden in het vervolg. En wat hij moet gaan doen als zijn hoofd vast zit. Een juf die zich HEEL goed op de klas heeft voorbereid. Chapeau! En vandaag gaan ze met gepoetste schoenen naar school.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi geschreven...
    Ik kreeg de link door van Sjonke...
    Het gaat allemaal wel, maar altijd anders dan je denkt... Heel herkenbaar :-(

    BeantwoordenVerwijderen