woensdag 7 maart 2012

Fatsoensnormen.

Stel. Stel nou. Je bent tussen de 16 en 18 jaar. Je rijdt op een fiets en zodoende doe je dus mee aan het verkeer. Stel. Stel nou. Dat je de verkeersregels kent. Je hebt per slot van rekening in een donker en ver verleden je fietsexamen gedaan op school. Dat was toen nog niet weg bezuinigd. Je hebt je verkeersdiploma behaald. (Hoewel ik daar nu openlijk aan twijfel) Fietsexamen? Ja, weet je nog? Toen moest je fiets worden gekeurd, je nam snel de fiets van je buurmeisje, want daar zaten lampjes op. Werkende lampjes. En als je fiets werd goedgekeurd kreeg je een hesje om. Een hesje met een nummer en dan ging je een rondje door je dorp fietsen. Onderweg kwam je mensen tegen die op stoeltjes zaten. En nee, die mensen zaten niet op de Tour de France te wachten, ook niet op de doorkomst van de Giro,  ze zaten op jou te wachten. Gingen kijken of je netjes voorsorteerde; je hand uitstak; voor het rode verkeerslicht stopte en of je voorrang gaf bij een voetgangersoversteekplaats. (die gekleurde strepen op de weg) En als je dan alles goed deed, en weer veilig op school aankwam kreeg je een diploma. Een echte! Je eerste verkeersdiploma.

Inmiddels ben je tussen de 16 en 18 jaar en stap je 's morgens op de fiets om naar school te gaan. Hartstikke fris buiten, de biertjes van dat leuke feest van gisteravond zitten nog in je systeem, en dan hebben we het even niet over die leuke jongen die je eindelijk zag staan. Hij zei "Hoi!"tegen je. Favoriete band dreunt in je oor. Via je i-pod. Niet vergeten. I-pod aan op de fiets. Oordopjes in 2 oren. Je even afsluiten voor de buitenwereld. Muzieknoten verdrijven je hoofdpijn van dat glas wijn. Verdoofd fiets je over het fietspad naar daar waar je heen moet.

En dan opeens loopt daar een mamma met voor zich een klein jongetje. Fietsen in de hand. Jongetje loopt op zebrapad. Misschien even voor de goede orde: zebrapaden zijn dus van die zwart-wit gestreepte strepen op de weg. Wordt ook wel voetpad genoemd. En mensen hebben de onhebbelijke gewoonte om voorrang te claimen op voetpad. Jij fietst door. Jij komt van rechts. Zoveel heb je begrepen met het fietsexamen. Maar weet je; mensen die lopen op een zebrapad hebben voorrang. Ik zal het op jouw niveau uitleggen: Mensen die wandelen op een voetgangers oversteekpad hebben ten allen tijde voorrang op het overige verkeer. Behalve als dat overige verkeer met zwaailichten en geluidssignalen nadert. (Zijn hulpdiensten. Weet je dat ook voor de volgende keer) Ik heb op jouw fiets geen lichtsignaal gezien. Geluid maakte je wel. Kwam uit je oren vandaan.

Mamma roept dat je moet stoppen. Jij hoort niets en al zou je wel iets hebben gehoord, ik geloof nog steeds niet dat je zou zijn gestopt. Je ramt zodoende met een rotklap klein mannetje van de weg. Van het zebrapad. Klein mannetje beland in de bosjes. Fiets maakt een draai en klapt op de stoep. Jongetje ligt half in de prikkels en half onder fiets. Mamma roept "imbeciel" naar je en dat jongetje voorrang had. Jij kijkt verdwaasd en doet nonchalant je oordopjes weer in. Zijn door de klap uit je oren gevallen. Je stapt op en fietst weer verder. Jongetje en zijn mamma zoeken het maar uit. Je hebt helemaal gelijk hoor. Sorry dat wij voor je op de oversteekplaats liepen. Sorry dat we niet snel genoeg voor je aan de kant gingen. Ik hoop maar dat alles in orde is met je. En dat je er geen slapeloze nacht aan overhoudt. Jongetje van 4 heeft nu een fiets die getordeerd is. Weer even in jouw taal: zijn fiets is total-loss. Zijn knieën zijn blauw en geschaafd. En mamma heeft een diepe jaap in haar hand. Geeft niet hoor. We hebben gelukkig pleisters. Jongetje is dapper op zijn fietsje gestapt en met tranen en al naar school gefietst. Op fietsje die alle kanten op zwabberde. Op fietsje die geen licht meer heeft. Liggen nu in de bosjes en half op de weg. Zijn kapotgereden door automobilisten. Op fiets met gebroken remkabel.

Ik hoop 1 ding: Dat wij je nooit meer tegenkomen. Dat andere weggebruikers je ook nooit tegenkomen. En dat je ooit het geluk zult vinden dat je mensen treft die je fatsoensnormen aanleren. Die je normen en waarden bij zullen brengen. Zodat je de volgende keer gewoon even naar jongetje van 4 loopt om te vragen of het met hem gaat. Fatsoensnormen. Waar gaat het heen in deze wereld? Gelukkig ben je nooit te oud om te leren.
Ik snap best dat je voor dit jongetje bang was. Echt waar.


5 opmerkingen:

  1. Wat een vreselijk onbeschoft figuur, die dat jullie heeft aangedaan. Je beschrijft het fantastisch, maar het blijft natuurlijk een waardeloze gebeurtenis. Sterkte voor je zoon.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Allereerst nog een reactie op het licht op de maan...geweldig ....ik hoop dat de vakantie jou alles bracht wat je nodig hebt en dat je weer energie hebt voor het volgende blok:))
    Fatsoensnormen...op school noemen we dat burgerschapskunde..verplicht een aantal lessen per week van groep 1-8 ....daarna komt het probleem er is geen vervolg...ouders hebben die kids waarschijnlijk niet...VO doet er niets aan...ach dagelijks kan ik me druk maken, doe ik niet meer, behalve als....en dat gebeurt toch te vaak.
    En ja bang zijn voor die lieve kleine knul....

    Knuffel voor die kleine/grote man,
    ♥Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een verhaal zeg! Ik hoop toch echt mijn kinderen beter opgevoed te hebben..... Ik ben zelf als jong meisje een keer achterop een invalidenwagen gereden(ik keek om). Gelukkig had die man niks anders dan schrik (wel gevraagd natuurlijk), maar ik heb er weken last van gehouden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ongelofelijk hè dat iemand zo reageert. Het zal je kind maar zijn, nou de mijne is het zeker niet. Ik weet zeker dat ze allebei zouden stoppen. Of je moet puur van de schrik wegrijden, dat kan ook, maar dat lijkt me in dit geval toch echt niet.

    Als die kleine stoere man er verder maar niets aan overhoudt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat kan ik me je woede voorstellen zeg! Wat een onbeschofte vlegel. Arme Finn, dikke knuffel voor hem.

    BeantwoordenVerwijderen