De wereld door de ogen van een 4 jarige.

Finn heeft last van spoken. Er slapen spoken onder zijn bed en ze doen midden in de nacht verstoppertje in zijn kast. Finn word dan wakker omdat die spoken zijn kleding aan trekken. Hoort hij midden in de nacht kling-kling van zijn kledinghangers. Grote broer gooit er nog een schep bovenop door te zeggen dat er ook heel veel spoken zijn die kogels aan kettingen rond hun benen hebben. Dat zijn dan boeven. Zijn gestorven in donkere, vochtige kelders onder kastelen. Konden niet ontsnappen met een boekenkist. Maken dus ook kling-kling geluid. Finn luistert aandachtig en vind het maar niets die enge spoken in zijn kamer. Maken er een rommeltje van in zijn kast. Halen alles overhoop. Finn besluit met zwaar geschut in de tegenaanval te gaan. Oma van pappa's kant is overleden. Hij haalt de foto van oma uit pappa's slaapkamer en plant oma bij hem bovenop de kast. 'Niels!' roept Finn. 'Nu durven de spoken niet meer bij mij te komen, want ik heb de foto van zombie oma in mijn kamer en alle spoken en boeven zijn bang voor zombie oma. Nu gaan ze vannacht maar naar jouw slaapkamer.' Niels grijnst. Maar trekt 's nachts wit weg als ik het licht uit wil doen. Mag het licht vannacht aanblijven? Kleine broer slaapt als een roos onder het wakend oog van oma.


Dezelfde week besluiten we naar de begraafplaats te gaan zodat Finn ook weet waar oma dan begraven is. Finn ziet prachtige graven met bloemen en tekeningen, Finn ziet bij oma alleen maar een steen. 'Hier ligt oma' zegt pappa. Finn gaat op zijn knieën liggen om onder de steen te kijken. 'Ik zie niets zegt hij enigszins beteuterd. Waar is dan de koelkast met de pakjes chocomel? He!? Jullie weten het helemaal niet! Hier ligt helemaal geen oma!' Mannetje is boos. Wij bidden bij het graf. Niels en Sophie ook. Vertellen verhalen aan oma. Wensen haar een goed Nieuwjaar en dat ze maar helemaal gezond mag zijn daar boven. 'NEE!! zie je wel dat jullie het niet weten, ze ligt daar onder en niet erboven!' Finn staat te mokken. Bij een andere mevrouw die ook begraven is. Maar die mevrouw heeft een fiets op haar steen en bloemen en het graf is ook nog eens mooi versierd. Finn gaat tegen die steen praten over de prachtige fiets en dat hij een politiefiets heeft. En misschien heeft deze mevrouw wel chocomel voor hem. In de auto zegt Finn dat we voortaan maar zonder hem moeten, hij vond het helemaal niets. En als we dan toch tegen stenen moeten praten, praat hij wel gewoon thuis tegen de muur. Staat er namelijk wel gewoon chocomel in de koelkast.


'Wie denk je dat er ouder is?' Vraag ik op een avond aan Finn. 'Pappa en mamma.' 'Ja, maar wie is er al heel oud in huis?' 'Bejaard?' Vraagt Finn, 'ja bijna bejaard.' 'Mamma.' Antwoord hij. 'Ik? Maar pappa is toch al hoogbejaard?' 'Nee, pappa is kortbejaard. En u bent langbejaard.' Nu schelen zijn pappa en mamma 16 jaar, dus ik zie mezelf al met een rollator en grijze knot voorbijschuiven in blikveld van jongste zoon. 'Nee, hoor' zeg ik. 'Pappa is ouder en mamma is nog in de bloei van haar leven.' 'Maar wel heel lang!' En zoon huppelt weg. Zoon heeft duidelijk nog geen idee over leeftijden en verschillen tussen oud en jong. Hij weet alleen dat mamma langer is als pappa. 'En u bent ook veel sterker! Zo sterk als mamma beer!' Mijn dag kan niet meer stuk. Ik ben net zo sterk als mamma beer in de ogen van klein eigenwijs mannetje. GRRRRR!!