Veilig aan het roer staan of toch verdrinken?

“Opvoeden is topsport.” Dat zei iemand die belangrijk voor mij is ongeveer een maand geleden. En ik kan niet anders dan het met hem eens zijn. Opvoeden is behoorlijke topsport. Niet alleen staat het zweet me regelmatig daadwerkelijk op de rug en op mijn voorhoofd, ook geestelijk kunnen je kinderen je behoorlijk uitputten.

Het nieuwe jaar is geweldig begonnen. Ik voel me sterk en ik kan de hele wereld aan, kom maar op. Ik lust iedereen rauw. (Met een klein beetje peper) De regels voor de kinderen zijn weer aangehaald en staan behoorlijk strak gespannen. Ik ben weer in charge. Ik ben weer de hoofdverantwoordelijke. Maar de kinderen denken daar af en toe toch nog anders over.

Eerste schooldag na de vakantie. Normaal een dag dat de kinderen niet makkelijk de klas ingaan, alles is weer nieuw en alles moet weer wennen. Alsof we in de voorbije 2 weken zijn geëmigreerd naar verwegistan en we een school hebben getroffen met uniformen, lijfstraffen en lange dagen in bedompte lokalen. De kinderen schuiven echter nog steeds gewoon in hun eigen vertrouwde frisse school klas, in zelf uitgekozen kleding, met lieve leerkrachten en om kwart voor 12 staan ze weer buiten om opgehaald te worden. Toch is het spannend zo’n eerste dag na de vakantie. Snapt mamma best, want mamma vond het ook spannend. Tot mijn stomme verbazing zat ik gewoon om half negen op de fiets. De fiets naar huis. Krijg nu appelgebak bij de koffie! Alle kinderen zaten in de klas. OP TIJD!

13.00: jongste telg gaat niet naar school. Jongste telg wil met mamma mee naar huis en mamma is het daar niet mee eens. Jongste verstopt zich onder de tafeltennistafel en mamma gaat daar niet bij zitten. “Ik kom er onder vandaan als ik met u meega naar huis.””Dan moet je er eerst onder vandaan komen en daarna ga je gewoon de klas in.” De laatste regel hoorde hij vast niet, want hij kroop onder de tafel vandaan en ik kon meneer de school in tillen waar hij het echter op een brullen zette hangend aan de grepen van de deur. Hmmmm. Dan neem ik hem maar weer mee, maar dan zal ik dat wel moeten melden en dan zal hij eerst rustiger moeten zijn. Niemand verstaat me anders. Overstuur lag hij onder allemaal jassen op de grond. Gelukkig kwam daar onze geheim agent juf voorbij, op weg naar huis, en ze nam zoon over. Zoon dacht daar nog steeds anders over. “Ga weg jij” Brulde 4 jarige vogel. Juf gebaarde; ik moest weg.

15.15. Een heel boos klein mannetje gaat met zijn handen in zijn zij voor me staan. “Ik was heel stout op ze!” Hij bedoelde te zeggen dat hij heel boos was, dat was doorgedrongen. Tot de geheim agent juf en tot de directeur die meneertje op schoot had. En tot mamma. Ik nam me dan ook voor om de volgende keer schreeuwend en huilend mannetje maar weer mee naar huis te nemen. Directeur was het daar niet mee eens. Terecht natuurlijk, maar het doet wel zeer. Niet alleen om mijn huilende kind achter te laten, maar ook omdat ik nu anderen opzadel met mijn kinderen. (Wat is er nieuw?)

Vanmorgen ging meneer Finn zelf de klas in en beloofde plechtig aan de directeur dat hij niet meer zo raar zou doen. Tussen de middag was hij dat echter alweer vergeten. ARGGGGHHHHH. Maar ik ben supersterk aan het nieuwe jaar begonnen en ik blijf ook gewoon staan. 3 kinderen in de klas om 1 uur.

Opvoeden is topsport. Inderdaad. En gelukkig hebben we als ouders die regelmatig dreigen te verdrinken *blub-blub* trainers aan de kant staan. Trainers en coaches in de vorm van leraren, oop-ers en vrienden. Maar we leren steeds beter zwemmen en straks blijven we gewoon helemaal zonder hulp drijven en misschien staan we zelfs op een bepaald moment op de kant naast onze kinderen. Snappen we hoe alles werkt en gaan we zelf zwemles geven aan ouders die het om wat voor reden dan ook even niet meer redden, het niet meer zien zitten, of gewoon even oververmoeid zijn. Tot die tijd zijn wij heel erg dankbaar voor de reddingslijnen die we uitgeworpen krijgen van school uit. En verder blijven we vol goede moed onze kinderen door 2012 loodsen en hopen we alle zandbanken verder te omzeilen.

Zo stormachtig is het rond de start momenten op school.

Maar als mamma weg is, varen de kinderen op een kalme zee.