Gewoon genieten.

Broer en zus heel hard aan het oefenen voor hun B.

Knutselmais.

Zegt genoeg.

Chocolade fondue. Voortaan iedere zaterdag mam?

Genieten.

Na zwemles, boodschappen en heftige week voelde mamma zich overreden door een trein. Vonden de kinderen niet erg, want nu stond er gewoon chocoladefondue op het menu. Niets verantwoorde voedzame maaltijd, gewoon bakjes met fruit, wafels en gesmolten witte chocolade. Kinderen konden alles zelf. (Met een beetje hulp van pappa) Konden het vooral erg goed zelf opeten. Voortaan kunnen we dit iedere zaterdagavond wel eten hoor mamma. Kunt u lekker op de bank liggen. Andere mensen eten iedere zaterdag patatjes. Daar gaan we niet op in, maar vanavond was het fruit met een jas van chocolade.

In de supermarkt hebben ze Muppets. Dat zijn van die vreemde vogels; pratende kikkers en kokende koks die verharen boven de pan soep. De Muppets. En de kinderen vinden ze geweldig. Sparen Miss Piggy en Kermit bij elkaar. Spelen met hand poppen hele verhalen. Gebruiken Muppets als vork, als extra paar handen om de bekers drinken vast te pakken, als tweede persoonlijkheid om nee te durven zeggen tegen mamma, als mamma zegt dat de jassen opgehangen dienen te worden en niet als vloerkleed gebruikt mogen worden. Muppets. Mamma gaat met 3 banjers boodschappen doen. En Sophie is continue waar mamma niet is. Loopt rondjes door de supermarkt. Af en toe zie ik roze jas door een gangpad schieten. Jongens blijven bij mamma, om zeker te zijn dat er wel lekkere dingen in de kar verdwijnen voor het weekeinde, en niet alleen maar groentes en fruit. Als we bijna klaar zijn, komt dochter aan huppelen. 

"Ik heb even de troep opgeruimd in de winkel!"?? De troep opgeruimd? "Hoe bedoel je schat?""Nou, de andere kinderen hadden werkelijk overal Muppets neergelegd. Tussen allemaal stukken karton, en tussen de aanbiedingen, en bij de kassa's en eigenlijk lagen ze overal. Ik heb ze weer netjes in de kast gelegd, en die stukken karton heb ik opgevouwen en bij de deur naar het magazijn gelegd." 

Trots meisje staat voor me te stralen. Met de 3 kinderen loop ik opnieuw een rondje door de winkel. Bij de deur naar de magazijnen ligt een keurig stapeltje poppenkast frames. Kartonnen poppenkasten die net nog door de winkel verspreid stonden met nagespeelde Muppet taferelen. Poppenkasten zijn weg. Poppen ook. Poppen liggen gebroederlijk te wachten tot nieuwe baasjes ze komen halen. In de kast waar ze thuishoren. Ik besluit niet tegen Sophie te zeggen dat het de bedoeling juist was dat mensen overal tegen de Muppets aan zouden lopen. Marketingstrategieën zijn nog niet aan banjers besteed. Ik neem kinderen mee naar de kassa en trots vertelt dochter daar dat ze de winkel heeft opgeruimd. "Dan lusten jullie vast wel een snoepje" zegt kassajongen. Dat lusten ze zeker. Bij het naar buiten lopen hebben we met zijn vieren nog even vriendelijk in de camera gezwaaid. "Graag gedaan hoor!" roept Sophie voor de zekerheid ook nog. Grote broer stikt van het lachen. Fluistert: "Ik denk niet dat ze erg blij met ons zijn mam." Ik denk het ook niet, dus doe ik de komende weken mijn boodschappen bij die supermarkt die nu stripboekplaatjes uitdeelt. Maar dan wel zonder kinderen.