Kröller Müller deel 2.

Op een bepaald moment werd het drukker en drukker in het museum, en normaal gaan we dan weer weg, maar het mooie hier is dat er ook nog een heel groot buitengedeelte is. Een buitengedeelte waar in dit geval een auto staat die beschilderd mocht worden door kinderkunstenaars. Een echte auto, waar je met echte verf op mag schilderen. Een actie waar je vervolgens ook nog voor beloond wordt!
Laat ik nou 3 kinderkunstenaars in huis hebben. Kinderen wilden maar wat graag op auto kleuren. Mag namelijk thuis nooit van mamma. Mamma is van een andere generatie. Mamma is SAAI!!!! Mamma heeft een rare grijze auto en kan best een likje verf gebruiken. Als jullie het wagen! Zegt mamma dan altijd. Zó ouderwets en zó niet ruimdenkend die mamma van mijn kinderen!

Sophie met grootste fan.

Opperste concentratie!

Die F wil ik wel doen. Krijg ik nu een Cars auto?

Niels trok een schort aan, luisterde naar de uitleg van de kunstenaar en koos een plekje op het dak. Een vreemd poppetje met 1 oog. Een moderne cycloop. Sophie ging voor de bloemetjes. Maar voor ze haar plaats in kon nemen, moest ze eerst bij een lading Chinese dames op de foto. Het liefst wilden de dames ook een handtekening van deze schijnbaar belangrijke kunstenares, maar Sophie moest aan het werk. Draaide een rondje om klikkende camera's en begon te schilderen aan project bloem. Chinese dames vonden het prachtig. Finn vond al die aandacht helemaal niets. Wilde niet schilderen, wilde ook niet op de foto, wilde niet dat iemand aan hem zat en wilde eigenlijk alleen bij mamma zijn. Maar: broer en zus kregen na het schilderen een Cars tijdschrift. Met autootje  En die wilde hij wel. Na lang beraad van jongste zoon ging hij toch maar schilderen. Zijn letter. Achterop de auto. Groen. Een groene F. En hij kreeg zijn blad met auto. We konden wel weer naar huis vond hij.

Een soort zwembad?

Verder door het park. Werkelijk overal stonden beelden en kunstwerken. Sommige spraken aan, en bij andere vroeg ik me werkelijk af wat de essentie was. Het drooggevallen zwembad met organische vormen was werkelijk spiegelglad en ik hield het snel voor gezien. Mijn knieën vonden het niet top dat ik al glibberend en glijdend achter mijn kinderen aan wilde gaan. Kinderen die van links naar rechts sprongen en zonder ook maar 1 keer uit te glijden alle kanten van het kunstwerk bekeken. "Beetje jammer van dat afvoerputje, maar ach we hebben toch geen zwemkleding mee!" Inderdaad. Gelukkig niet. Ik zie me al zwemmen in een kunstwerk. Gadegeslagen door bewakers achter monitor. Ik, met mijn zijtafeltjes en mijn knokige knieën  met mijn enorme heupen en hangende bovenarmen. Benieuwd hoe lang het zal duren voor de bewaking uitgelachen is en op fiets aan komt met handdoek, omdat we illegaal zwemmen. Zie ik allemaal voor me en de kinderen vonden dat wel een puik plan. Maar ja, het stopje van de afvoer was verdwenen. Water dus ook. "Vast gejat mam. In Nederland jat iedereen altijd alles wat niet van hun is." "Pardon?"

We liepen verder en kwamen onder andere een bordje tegen. Een kunstenaar had 19 stappen gemaakt. En het kunstwerk bestond dus uit bordjes. Op dit soort momenten vraag ik me echt wezenloos af of ze daar nu ook subsidie voor krijgen. Ik wandel wat af met mijn kinderen. Maar als ik na iedere pas die we afleggen bordjes in de gemeentegrond ga steken, krijg ik een bekeuring. Kunstenaar krijgt subsidie. Ergens gaat iets scheef. Weet alleen nog niet waar. Ik ga de wandelingen die we maken ook maar documenteren.

Boven een berg met een leuk avonturenpad kwamen we een afvalberg tegen met daarboven hangend een theepot en een ijzeren iets. Geen idee wat dat ijzeren iets moest voorstellen, maar de kinderen hadden de grootste lol. Ding was zo breed en zat zo vol doorsteekjes dat ze perfect tikkertje konden doen. Ben wilde hier ook wel op de foto. Tussen de kool. Thuis zagen we dat het vast een roestige kool moest voorstellen. Toepasselijk in deze tijd. Land is zo doorweekt dat oogst wegrot op het land, boeren kunnen ondanks enorme banden de akkers niet op en inkomstenbron droogt op. O nee, rot dus weg. Roestige kolen houden we over. We zijn nu wel benieuwd wat dit ijzeren iets eigenlijk zou moeten zijn, maar tot we het weten vind ik de ijzeren kool best een idee. Moeilijke economische tijden of een economie die vastroest.

Morgen deel 3 van ons uitje op de Veluwe. We hebben namelijk ook een leuke fietstocht gemaakt en waanzinnige paddenstoelen gezien. En aangezien ik nog steeds niet lekker ben, hebben we gister en vandaag niets bijzonders gedaan. Later deze week staat Texel nog op het programma en de duinen bij Overveen want ondanks alle zorgen die er zijn rond de stijgende zeespiegel en de te lage duinen, hebben wijze mensen besloten om op een aantal punten in ons land de duinen door te steken om een nieuw natuurgebied te creëren  U leest het, u bent voorlopig nog niet van ons af. Ontdek je plekje in Nederland. Ook wel eens leuk.