The Continuing story. Haarkleuren deel 634.

Men neme een pakket haarkleurmiddel. Alweer? Ja. Alweer. En nu weet ik echt wel dat je met grijs haar ook gewoon jezelf bent, en dat je trots moet zijn op wie je bent en niet op hoe je eruit ziet, maar ik heb 1 probleem. Ik word grijs bij mijn slapen. En als ik grijs ben bij mijn slapen, dan zie ik er uit als een verlopen kat. Of als een verzopen kat. Of eigenlijk zie ik er uit als een vermoeide heks. Zonder roze tutu. Even voor de duidelijkheid.

En we willen er niet uitzien als een verlopen kat. We willen er nog fris en fruitig uitzien. We willen nog even vasthouden aan de illusie dat we nog in de bloei van ons leven zijn, we willen nog vlinders in onze buik voelen, .......wacht! Ik heb ook nog vlinders in mijn buik. Verliefd zijn is geen pretje. Nee. Slapeloze nachten en geen hap door je keel kunnen krijgen. Misschien dat ik er daarom wel zo verzopen uitzie, maar ik geef de schuld aan mijn grijze slapen. We gaan ons haar dus kleuren. Alweer ja. En nee, ik sta niet met nog iemand in de douche, we is ik en mij. Maar met we is het net of we ergens bij horen. Ik en mij dus.

Dit keer zit er helemaal een Nederlandse tekst in het pakket, maar inmiddels ben ik door de wol geverfd en weet ik precies wat ik moet doen. Spaarzame vrije ochtend en ik ga aan de slag. Gaat allemaal helemaal goed. Uitgroei bijwerken; in laten trekken; de rest van de massa over het haar verdelen en opnieuw in laten trekken. Ik loop in een badjas door mijn huis, handdoek op mijn hoofd. Als een sultan. Ik schrei door mijn huis en ga voorzichtig op de bank zitten. Normaal plof ik altijd in 1 vloeiende beweging op een zitplaats. PLOF! Maar dit keer ga ik voorzichtig en met beleid zitten. Anders schuift de handdoek namelijk van mijn hoofd en dan smeer ik de vieze rood-bruine schuimende troep op mijn dure Leolux bank. Toch zonde. Heb ik een zwarte bank met highlights. En ik wil geen zwarte bank met highlights. Alles gaat soepel en gesmeerd. Tot ik op de klok kijk.

11.32.  11.32?!?!?!?!? Paniek. Om 11.45 staan mijn kinderen namelijk buiten op het schoolplein. Ik heb nog 13 minuten om mijn haar uit te spoelen; me aan te kleden; op de fiets te stappen en naar school te fietsen. 10 minuten fietsen. 3 minuten om me aan te kleden. Geen tijd meer om mijn haar uit te spoelen. Muts op mijn hoofd en op naar school. Zeldzaam mooie herfstdag. Zon schijnt en de klaarovers bewonderen elkaars zonnebrillen. Ik sjees voorbij met ijsmuts op hoofd. Fluoriserende ijsmuts op hoofd. Op hoofd met schuimende massa onder muts. Straaltjes schuimende massa lopen over voorhoofd. Ik neem 2 kinderen mee op de fiets en snel weer terug naar huis. Lunch klaarmaken en dan kan ik eindelijk de douche in. Waar blijft kind nummer 3 toch? Tegelijkertijd gaat de telefoon. School. Of het klopt dat er nog een zoon van mij op het schoolplein staat. Ehhhh, nee dus. Ik kom er aan hoor ik mezelf zeggen. Muts weer op hoofd, op de fiets. Terug naar school. Oudste kind staat vrolijk op schoolplein te wachten, gaat melden dat mamma er toch eindelijk is en windsurft met zijn skateboard achter mamma's fiets naar huis.

Het bewijs dat ik ze alledrie nog heb.

Half 1 eindelijk allemaal thuis. Haar uitspoelen dan maar? Voorzichtig het ergste schuim uit gespoeld en hup hup, 10 over half 1 opnieuw naar school. In de schooltuintjes van 1 tot 3. Half 4 wederom thuis. Douchen. Eindelijk douchen en heel benieuwd naar het eindresultaat. En wat denkt u???? (Ik laat u even extra in spanning zitten op het puntje van uw stoel)

Mijn haar is gewoon bruin. Kastanjebruin met een lichtrode glans. Mijn haar is gewoon!! Dus: als u uw haar gaat kleuren, vergeet gewoon de tijd, vergeet gewoon een kind op het schoolplein, ga rustig nog een paar uur iets anders doen alvorens u uw haar uitspoelt. Dan heeft u het allerbeste resultaat te pakken van alle haarkleursessies. We zijn tevreden. Ik en mij. Alleen zorgen dat ik uit het Zweedse bos blijf, want ik ben nu in schutkleuren getooid en het is Elanden jacht seizoen. En als u een Klazien uit Zalk tip heeft over hoe ik die bruine vlekken van mijn voorhoofd af kan krijgen, dan hoor ik het graag van u. We hebben nu namelijk vlinders in onze buik, en rare vlekken in het gezicht.

Even niet in het bos wandelen.