Het sneeuwt diamantjes.

Uit de oude doos. Onderstaand verhaal is eerder gepubliceerd dd 25 december 2010.

Omdat ik er bijna helemaal doorheen zit, en de rust niet kan vinden om mijn nieuwe verhalen te plaatsen, vandaag een verhaal uit de oude doos. Een sneeuwverhandeling maar gezien het winterse weer buiten en in mijn hoofd vind ik hem toch toepasselijk.

Sophie heeft klaarblijkelijk een juf die nogal fanatiek voordraagt uit de Bijbel. Mijn Sophie vindt andere dingen echter altijd veel belangrijker, dus heeft ze maar met een half oor naar de juf geluisterd. Vandaag zaten we in de auto op weg naar de wintersport op het laatste stuk begon het te sneeuwen. De sneeuwvlokken leken wel kleine diamantjes. Zo schenen ze in de koplampen. Sophie zag dat. Het volgende gesprek ontstond: “Het is nu toch Kerst? Dan zweeft Jezus nu in de lucht.” “Dat klopt zeiden we allebei.” “Ja, want hij is nu aan het plassen.” “Pardon? Zeiden we ook allebei in koor.” “Nou, vroeger hadden ze toch nooit een onderbroek of een luier? Alleen maar een doekje. En het sneeuwt nu diamantjes, dus Jezus is nu aan het plassen.” Na de kerstvakantie toch maar eens de school Bijbel mee naar huis vragen, want het lijken mij hele interessante en humoristische verhalen. Zo leuk heb ik ze namelijk nooit geleerd.