Van speeltuin tot brownie

Zondagmorgen. Pappa is moe, mamma ie moe. Kinderen niet. Kinderen lijken wel nooit moe. Kinderen willen spelen. Buiten, maar buiten is het slecht weer. Heel slecht weer. Kinderen spelen binnen, maar willen naar buiten voor hun dagelijkse portie buiten. Kinderen worden heel vervelend als ze de hele dag binnen moeten zitten, dus komt mamma uit bed, gaat pappa douchen en worden er plannen gemaakt om naar een speeltuin te gaan waar je bij slecht weer naar binnen kunt vluchten. Normaal gaan we lekker wandelen of fietsen, maar vandaag niet.

Pappa en mamma maken ruzie om een futiliteit. Hoe is iets gezegd en hoe is dat bedoeld? Maar we kunnen niet meer rationeel denken en dus stapt pappa in de auto om te gaan uitwaaien. Prima zegt mamma, ga jij maar weg. Hmmmm, we zijn op het punt aanbeland dat we niet meer zo goed functioneren. En dat is voor de kinderen natuurlijk niet echt top om mee te maken. Maar wat we het afgelopen jaar hebben geleerd is dat kinderen heel flexibel zijn. Kunnen wij als volwassenen heel veel van leren. We gaan naar oma, want oudste zoon is bij oma, en misschien gaat ze dan gezellig mee. En bij oma moet er altijd eerst verplicht koffie worden gedronken met een koekje. En een pakje chocomelk voor de kinderen. We gaan naar het strand, nee naar de duinen, nee we gaan naar die speeltuin van mijn schoolreisje want dan mag ik gratis zegt dochter. Prima idee, want daar kun je inderdaad binnen- en buiten spelen. Maar dan staat pappa weer voor de deur. Bij oma. En dus is er weer koffie met een koekje, zijn er verse worteltjes voor de kinderen en gaan we met een auto vol op stap. Gezellig. En de kinderen rennen en klimmen en klauteren en stuiteren door de speeltuin heen en wij waaien bijna uit onze jas, maar dat geeft dan ook niets meer. Kinderen lachen weer. Na de speeltuin gaan we naar onze nummer 1 visboer in Den Oever om verse kibbeling te eten. Een mooi einde aan een dag die moeizaam begon. Maar als ik ’s avonds de krant lees ruik ik verbrande chocolade. Hoe kan dat nou? Waar komt dat vandaan? Uit de oven. Dochter heeft (vast met hulp) Brownies gemaakt. Zo hebben we een nog beter einde aan een bewogen weekeinde, maar gaan mijn kinderen met een lach op hun gezicht naar bed. En zo mooi kan het leven zijn.