Skateboard.

Niels is een skate boarder. Hij kan zich behoorlijk verliezen in technische termen met betrekking tot zijn geliefde skate sport. Hij gaat later ook in een villa wonen en dan bouwt hij een betonnen baan in zijn tuin. “Voor je kinderen?” Vraag ik. “Nee, voor mezelf. Kan ik ’s avonds als ik uit mijn werk kom nog even lekker boarden. Ik word trouwens pro boarder en diepzeeduiker. Of archeoloog.” Onthoud u allemaal zijn naam? Niels! Hij heet Niels. In de mei vakantie kreeg hij van mij een nieuw board. In Zweden, want dat scheelde me ongeveer 60 euro. Een vader van een andere boarder had me al gewaarschuwd: “Je kunt net zo goed voor 5 euro een plank bij de speelgoedwinkel kopen, want ze slijten evengoed als sneeuw voor de zon.” Had ik maar beter geluisterd, maar de trots waarmee mijn zoon zijn nieuw verworven plank vasthield in de auto op weg naar Nederland deed me wel goed. Maar ja, we zijn nu anderhalve maand verder en eerlijk is eerlijk, het board is gebruikt. Behoorlijk gebruikt. Afgelopen week zag ik mijn zoon zijn plank op de grond klappen. “Wat doe jij nou?” Vroeg ik verschrikt. “Anders kan ik hem toch niet pakken?” “Is er iets mis met je rug? Of met je knieën? Je kunt toch gewoon bukken??””jeetje mam, dat is zo niet stoer!””Hallo, stoer of niet, maar ik koop niet nog een keer een nieuw board voor je als je er zo raar mee doet. Daar moet ik een week voor werken.” Niels keek me aan, schudde zijn hoofd, maar ging toch maar door zijn knieën om het ding van de grond te pakken. In de klas legde hij zijn board op de vaste plek voor die planken en keek nog eens naar mij. Met hernieuwde blik. Alsof hij me nog nooit eerder had gezien. Wat een raar mens zag je hem denken. En zonder kus verliet ik de klas. Is ook al zo niet stoer!

Vandaag kwam ik uit mijn werk. Ik werk 1 dag in de week om er even uit te zijn; om even contact te hebben met andere volwassenen; om 1 dag in de week even niet verantwoordelijk te zijn voor alle mensen thuis. Even 1 dag ontspannen. (Ik werk hard hoor de dagen dat ik op mijn werk ben, kom iedere keer zwetend thuis. Kan ook van het weer naar huis fietsen komen natuurlijk.) “Hoi mam, begroet dochter me. Heeft u chocolade mee?” “Mag ik nu mijn houten treinbaan bouwen?” Begroet jongste zoon me. “Krijg ik nu een nieuw skateboard?” Vraagt Niels. “Pardon?” “U heeft gezegd dat u een hele week moest werken voor een nieuw board. En vandaag heeft u een hele week gewerkt! Dus krijg ik nu een nieuw board? Kunnen we morgen uit school wel even naar de winkel om een mooie uit te zoeken. Ik heb ook hele gave trucs gezien!” Het moet toch niet mooier worden met mijn kinderen. Mamma hard werken en zoon iedere week een nieuwe skate plank. Mamma zat eigenlijk te denken aan een weekeind uitwaaien op een Waddeneiland met pappa.

En dan een aparte kamer voor de kinderen. Want die neem ik toch altijd mee. Maar zonder skateboards, want die rollen niet zo goed op het strand.