maandag 16 januari 2012

Smoes.


Ben komt thuis van zijn autisme cursus. Of anti-autisme cursus, of zijn Help! Ik ben autist cursus of zijn cursus autisme voor dummy’s. In ieder geval een cursus voor volwassenen met een storing in het autistisch spectrum. En hij komt na afloop dus thuis. Gaat hoofdschuddend op de bank zitten. Er is een moeilijk hoofdstuk aangeboord. Een hoofdstuk waar de mannen niets mee konden. En nu na afloop nog steeds niets mee kunnen. Het hoofdstuk: Hoe ga ik met mijn partner om. In het geval van Ben begrijp ik best dat hij regelmatig met de handen in zijn haar zit, hij is per slot van rekening met mij getrouwd. En ik ben niet 1 van de makkelijkste. Ik geef het hem te doen. Maar ja, scheiden wil hij ook al niet. Wat Ben wel wil? Ben wil rust. En vanavond heeft Ben geleerd dat alle mede cursisten ook gewoon rust willen. Niet bij thuiskomst gezellig met de vrouw des huizes babbelen, niets kinderen naar bed brengen, niets gezellig aanschuiven aan de gedekte tafel, niets kinderen naar sportles brengen, niets verhaaltjes voorlezen of verhalen aanhoren. Gewoon rust. De mannen willen rust. Maar de vrouwen willen dat ’s avonds ook. De dames hebben de hele dag met drukke kinderen gezeten, in de meeste gevallen ook met 1 of meerdere autistische kinderen gezeten en de vrouwen willen als echtgenoot thuiskomt ook gewoon even een kwartiertje rust. En dat kan dus niet. Het is of de een of de ander. En de dames winnen. Avond na avond. De dames nemen even een kwartier voor zichzelf en de heren komen vanuit de drukke werkdag, zo de drukte van het huishouden in. Gek worden ze ervan. Kan ook dat ze dat al waren, daar zijn de meningen over verdeeld.

De cursusleider begreep zijn cursisten best. Hij had zelfs meerdere oplossingen paraat. Ze moesten uit hun werk niet direct naar huis fietsen, maar een omweg maken. Als ze dan thuis kwamen, was hun hoofd leeg. Nu is er voor een autist 1 route. De kortste. Dus de route van A naar B, in dit geval van werk naar huis is in 1 rechte lijn. En niet via punt C. Laat staan via de punten D en E. 1 rechte lijn. Van A naar B. Niets omwegen maken. Kunnen die mannen niets mee. Omfietsen. Ze zijn niet gek!

Cursusleider had nog een mooie. Verzin een smoes voor je vrouw. Klaarblijkelijk moeten ze zeggen dat ze nog een klant hebben, of een rapport wat echt af moet, en dan mogen ze gewoon doelloos achter hun bureau zitten. Hoofd leeg maken. Snappen ze ook al niet. Gewoon zomaar achter een bureau zitten en dan een smoes verzinnen voor je vrouw. Een autist een smoes laten verzinnen. Hoe dom kun je zijn? Een autist verteld altijd de waarheid! Zijn of haar waarheid, maar een autist vertelt altijd waar het op staat. Als een autist je vind stinken, zegt hij echt niet dat je een lekker luchtje op hebt. Er wordt gewoon bot en recht voor zijn raap gezegd dat je stinkt! Met deze opdracht konden de mannen dus ook al niets. Cursusleider werd licht zenuwachtig. Mannen waren dat ook, en stelden de ene vraag na de andere. Met praktijkvoorbeelden. Maar antwoorden waar ze iets mee konden, kregen ze niet.

Cursusleider had nu een pracht oplossing voor ze. Hij liet de mannen een paar regels tekst lezen, waar ze niet uit kwamen, en vertelde toen doodleuk dat er tussen de regels ook nog tekst stond. Paniek was compleet. Volledig doorgedraaid en van de wereld kwamen de heren thuis. Gingen op de bank zitten en hadden rust. Vrouwen zagen dat er niet te communiceren viel met heren en dronken rustig nog een kop koffie. Na een stief kwartier begonnen de heren. Ze hadden als opdrachten meegekregen om een smoes te verzinnen, om na werktijd een langere route te gaan fietsen en tussen de regels stond ook nog tekst. Maar hoe de mannen ook tuurden, hoe ze het blad ook tegen het licht hielden, ze zagen helemaal niets staan. Aan de vrouwen de schone taak om uit te leggen wat er figuurlijk bedoeld werd met: “tussen de regels staat ook tekst.” En of ze even een smoes wilden verzinnen voor hun mannen zodat ze die deze week konden oefenen.

Aan de ene kant is het knap vermoeiend allemaal, maar aan de andere kant hebben we ook de grootste lol om onze mannen. En soms ook gewoon met onze mannen. En die smoes? Die komt er wel. Tussen de regels.
En aan de horizon schijnt altijd weer de zon.

11 opmerkingen:

  1. Bij ons weten is mijn man normaal (ahum!! want wat is normaal) maar hij beweer toch eigenlijk van wel, hahaha. We (manlief en ik) twijfelen af en toe wel eens, hij lijkt namelijk zó op onze oudste die Syndroom van Asperger heeft. Of eigenlijk lijkt oudste op hem.

    Maar hij wil ook minstens een halfuur volledige stilte als hij thuis komt en gaat dan prompt op het toilet zitten met z'n E-book, boven in de badkamer, daar wil niemand komen, dus hij heeft rust. En eigenlijk wil hij daarna nog een portie rust, maar dan kan hij een portie de pot op.

    Man man gooit net als onze oudste ook altijd zijn waarheid, is soms handig, maar niet altijd inderdaad. Het is wel handig dat hij verteld dat er mascara streepjes richting mijn wenkbrauw zit, maar dat mijn spijkerbroek wat strakker zit hoef ik niet te horen, dat weet ik zelf wel... hahaha.

    Ik moet wel lachen om het verhaal van de "hulpeloze" cursusleider... Ik zie het helemaal voor me, al die mannen op een rij die het er helemaal mee eens zijn, dat wat de cursusleider zegt niet kan...

    Ik kan me voorstellen dat je man even moet bijkomen van zo'n avondje verwarring...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. He he, en dat is een cursusleider??????

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het lijkt meer een cursuslijder. Deze figuur heeft er duidelijk niets van begrepen. Weet hij wel wat autisme is?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. "Een DIEPE buiging en neem m'n PET er gelijk bij af"
    Niet voor de cursusleider, maar voor JOU!

    Had ieder autist maar een vrouw zoals jij... dan zou het voor hen een heel stuk makkelijker zijn!~

    Liefs,

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb diep respect voor je! Mijn dochter had een vriendje met PDD-Nos, ik heb nergens last van hoor zei hij. En zij ging ervoor! Maar ze hield het niet vol, het ging echt niet. Hij zag zelf niet wat er mis was, kon geen liefde geven. Ze heeft het echt geprobeerd...... (En als moeder lijdt je mee hoor.....)

    Het lijkt me echt heel lastig en ik ben er wel heel erg in geinteresseerd geraakt. Mooi stuk heb je erover geschreven.

    Groetjes,
    Debby

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wie houdt wie voor de gek...heeft die cursusleider een cursus gevolgd, maar zat hij nu bij de verkeerde cursus???
    Soms zit je echt hoofdschuddend te luisteren, maar als ik dit lees, kruipt een glimlach omhoog, niet voor die man maar voor jou...zoals je het vertelt lijkt het zo makkelijk..ik stond vanmorgen met autist en autist moeder...jongen wil niet naar school, moeder begrijpt me niet als ik een grapje maak, domme juf...ik trek aan kind, mama trekt aan kind, denk ik...wat blijkt mama zit vast aan het touwtje van de handschoenen wat zo handig in de jas hangt zodat zoonlief ze niet kwijt raakt...mama weg, juf blij, kind zit...de klas kijkt toe..ik leg niets meer uit..mijn klas begrijpt het...
    Wat ik mee maak in een notendop, maak jij mee de hele week..daarom die glimlach, relativeren, je bent een kei!!!!

    Fijne week!!!!
    ♥Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoe lang duurt die cursus? krijgen we dan elke week zo'n leuk stukje? Wat beschrijf je het weer goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jeetje je verhaal komt wel weer even binnen hoor meis, je weet dat ik tussen de regels lees en in dit geval toch wel weer heel veel, maar ik hou ze voor mezelf en ik maak een diepe buiging voor je. Ik moest ineens denken aan iets wat ik vandaag las: walk a mile in my shoes, see what I see and hear what I hear, feel what I feel, Then maybe you'll understand why I do what I do, till then don't judge me.

    Ik vind je een geweldig groot mens, Anna Marie

    Liefs
    Tanja

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Anna Marie ik vind het zo knap dat je dit zo kunt relativeren door dit in een tekst te zetten waar ik dan weer een glimlach van om mijn mond krijg. Terwijl dit echt niet iets is waar je nou om moet lachen. Fijne week. Groet, Annet

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik heb zitten schateren hier! Wie geeft nou iemand met autisme de opdracht om een smoes te verzinnen! Dan mag je nog wel een paar cursussen volgen en drie seizoenen Bones bekijken, voor je weer op een klas met vaders met autisme wordt losgelaten.
    Ik vond het erg ontwapenend, hoe hij je dat zo trouw vertelt en uitlegt hoe je tussen de regels door moet lezen en dat je nu samen met hem smoezen verzint..... Dat helpt we om het vol te houden, want zwaar is het.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hahahahahhahaa wat een heerlijk verhaal!!!! Ik ben op je blog terecht gekomen na een tip van Gonny. Ik heb jarenlang in dezelfde situatie gezeten als jij en daar komt bij dat ik toevalligerwijs ook nog een hulpverlener ben. Ik was al bezig met autisme, toen later bleek dat mijn ex-man een autist is en mijn zoon ook.
    In het traject daarna ben ik pas gaan beseffen wat ik allemaal fout deed in de cursussen.....je weet als hulpverlener wel alle in's en out's maar je hebt geen idee hoe intens dat doorgaat in het dagelijks leven.
    Ondanks het feit dat deze cursusleider het allemaal niet zo handig deed, ben ik er toch van overtuigd dat je dit wel kan/mag/moet vragen van autisten....je hebt nu eenmaal te dealen met een wereld die anders is als jij en die zich niet altijd kan aanpassen aan jou.....alleen zal je dat met beleid stap voor stap moeten doen en uitleggen waarom je bepaalde opdrachten geeft.....dus met als gedachte....hoe pas jij je aan in het leven met anderen....wat doe je al...wat vind je moeilijk....en in deze: hoe overleef jij en kan je ook rekening houden met je vrouw en kinderen.....laat ze zelf iets bedenken.....maar waar is waar.....de situatie die je beschrijft is wel hilarisch!!!! We moeten ook wel de humor erin houden he....dat is voor ons weer overleven ;)))

    BeantwoordenVerwijderen