maandag 8 oktober 2012

De tandenfee.


Tanden staan in huize B momenteel in de belangstelling van de kinderen. Brak pappa 2 weken geleden zomaar een implantaat uit zijn mond en lag die een paar dagen te pronken op de vensterbank alvorens hij er weer ingeschroefd werd, wat bij de kinderen zowel verbazing als lachende gezichten bracht, brak er bij Sophie tijdens de sportdagen een tand uit. Gelukkig een melktand, maar wel 1 die nog niet helemaal klaar was om uit een kaak gebroken te worden. Nieuwe tand stak gelukkig wel voorzichtig zijn hoofd boven tandvlees , zodat we niet weken, misschien wel maanden tegen fietsenstalling aan hoeven te kijken. Daarnaast zitten er nog een viertal tanden los bij onze dame en daarmee streeft ze haar broer voorbij. Grote broer heeft nog maar een paar tanden gewisseld. Sterk gebit. Niet van zijn moeder. Van zijn vader trouwens ook niet.

Op weg naar een wandeling vroegen de kinderen zich opeens af wie die tandenfee toch is. Zelf hebben ze nooit een tandenfee gehad, laat staan gezien. Mamma doet daar niet aan mee. Zo min mogelijk vreemde sprookjes vertellen die zich afspelen in de veilige slaapkamer. Het zandmannetje kennen mijn kinderen dus ook niet. Zouden ze nachten wakker van kunnen liggen. Enge mensen die zomaar tijdens je slaap in je kamertje staan. Mamma ook. Krijgt mamma ook nachtmerries van.

Mamma is trouwens niet heel erg rechtlijnig in de opvoeding, want de paashaas hebben we dan weer wel. (Oei, en dat voor een katholiek gezin) Maar ja, die komt natuurlijk niet in de slaapkamer. Alleen in de tuin. Soms. En die paashaas levert ook meteen iets op. Chocolade eieren. Paashaas mag best op visite komen. Rondje door de tuin huppen en her en der eitjes strooien. Vinden de kinderen weer niet erg. Niet eng ook.

Maar wie is toch die tandenfee? “Pappa!” zei ik vrolijk. “Pappa wil vast de tandenfee wel zijn” Zie hem al rondparaderen in roze tutu. Pappa vind het best. “Maar dan wil ik wel een toverstaf.” Wat hij daar mee wil is mij een raadsel, maar vooruit. Als je in een roze tutu loopt, past daar best een toverstaf bij. Plaatje is compleet. Kinderen weten wie de tandenfee is. En dit exemplaar mag best ’s nachts een muntje onder kussen leggen in ruil voor tand. Pappa is verguld met zijn toverstaf en mamma: mamma is helemaal niet zo blij, want ik krijg dat beeld van pappa in een roze tutu zwaaiend met toverstaf met linten niet meer van mijn netvlies af. Nachtmerries krijg ik er vast van. Wat ik u brom. 
En nu hoor ik u denken: dat is toch geen roze tutu? Klopt. Maar die trekt hij natuurlijk alleen aan in het sprookje.



7 opmerkingen:

  1. Whoehahaha, nou dat is toch wel lief van hem om bij een tandenwissel een roze tutu aan te trekken en te zwaaien met toverstaf en muntjes...

    Maar ik denk dat ik wel een roze bril moet opzetten, want het verschil tussen de zaagmeneer met helm en tandenfee in tutu is wel héél groot!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahhahahahaha!!!! En bedankt hè. Nu krijg ik dat beeld ook niet meer van mijn netvlies af. Ik heb ooit een verhaal gelezen van Nellie het nijlpaard. Die liep ook in een roze tutu rond en stootte daar dan van alles bij om. Het bleek dat ze hele slechte ogen had. Dat beeld is ook maanden, jaren op mijn netvlies gebrand geweest....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nou, dan zal ik dit verhaal maar niet aan Ben laten lezen. Van tandenfee naar nijlpaard in 4 alinea's!

      Verwijderen
  3. Ik zou bijna zeggen 'breek mij de ... niet open' als we het over tanden hebben. Bij een heftige aanrijding kreeg mijn oudste dochter van toen 3 jaar de hoofdsteun van mijn autostoel vol in haar gezicht, met als gevolg dat alle tanden in de auto lagen in plaats van in haar mond. Afgevoerd naar ziekenhuis, kaakoperatie en nadien (en nog steeds) een hoop ellende rijker, terwijl ze nu bijna 18 is. Een te lang verhaal om hier neer te pennen, dus ik laat het wat haar betreft hier bij. De jongste dochter viel vorig jaar met haar fiets en ja hoor, tand grijs. Zij moet waarschijnlijk ook een implantaat.

    Dus die tandenfee hebben we maar nooit laten komen, er was geen reden tot feest zeg maar (en als ik naar manlief kijk en in gedachte een tutu boven zijn behaarde benen voor mij zie, dan denk ik ook dat we daar heel goed aan gedaan hebben hihi).

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  4. De tijd van de tandenfee hebben we hier al lang achter de rug, maar deze oplossing vind ik geweldig. Kram,

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Pas maar op, dat je kinderen niet tegen hun vriendjes en vriendinnetjes gaan zeggen dat hun pappa een roze tutu en toverstaf heeft....hihi.....
    Groetjes,
    Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Eens kijken hoelang het duurt voordat papa een uitnodiging krijgt om een 'lezing' op school te geven als tandenfee!

    BeantwoordenVerwijderen