donderdag 15 december 2011

Autorijles.


Niels gaat op voor zijn eerste rijles. Behoorlijk gespannen is hij de hele dag. Loopt stil met ons mee en vraagt ieder kwartier of we al naar de rijschool moeten. Eindelijk is het zover. Pappa loopt met zoon mee. Zoon krijgt een korte uitleg over de werking van de auto’s en de verkeersregels worden uitgelegd aan de hand van borden. Echte verkeersborden. Zoon weet van alle de betekenis. Mamma niet, maar mamma staat veilig achter hek. Met nog een heleboel andere gespannen mamma’s. Mamma schrikt zich een hoedje als pappa opeens naast haar gaat zitten en als blijkt dat zoon helemaal alleen in auto plaats gaat nemen. Dat was niet wat mamma verwacht had. Mamma wil over hek heen stappen om zoon te helpen. Mamma kijkt naar andere mamma’s. Worden allemaal tegengehouden door andere pappa’s. Mamma gaat weer zitten. Ziet het zinloze van de onderneming in. Niels gaat autorijden. Moederziel alleen in auto.


Auto’s worden gestart. Gaat zoon goed af. Broer en zus beginnen te klappen. Te klappen voor grote stoere broer. Broer gaat rijden. Dwars door het rode licht. Gelukkig had de voorste in rij voor het groene licht autopech. Motor sloeg af. Zoon kroop door het oog van de naald. Mamma zakte iets onderuit. Dat beloofde niet veel goeds. Zoon ging rondjes rijden. Ging prima. Mamma ging weer iets rechter zitten op bank langs hek. Andere mamma’s waren druk bezig met kleine kinderen of lazen semi onschuldig de krant. Keken niet naar stuntende kinderen. Kinderen die af en toe bijna aanrijdingen veroorzaakten. Pappa’s klommen tegen hek aan. Wilden het liefst zelf rijden. Zelf rondjes rijden met zoon ernaast. Helaas. Pappa’s mochten het terrein niet op. Pappa’s stonden aanwijzingen te roepen naar kinderen. Kinderen die niet luisterden. Kinderen die zelf hun weg vervolgden en dat zonder ruzies deden. Zoon reed tankstation in. Tankte zijn auto vol, en reed weg zonder te betalen. Heeft hij niet van zijn ouders. Zoon zwaaide naar broertje en zusje en knalde pardoes tegen klein meisje aan die vriendelijk lachend achterom keek. Niets schadeformulieren of verzekeringspolissen. Gewoon een glimlach van mooi blond meisje. Zoon was gelukkig. Ging auto poetsen. Via de verkeerde kant de wasstraat in. Auto werd evengoed wel schoon, maar vooral heel schuimig. 



Zoon reed en stopte voor het rode licht. Wilde rechtdoor, maar toen licht voor links eerder op groen sprong, gaf hij een draai aan zijn stuur en schoot zomaar linksaf. Andere gebruikers in verbazing achterlatend. Wilde even later juist linksaf, rood licht. Rechtdoor dan maar en midden op de kruising gooide zoon zijn stuur weer om en sjeesde tussen 2 tegemoetkomende auto’s in naar links. Luid getoeter was zijn winst. Ik zat bijna onder bankje. Vreemde pappa ging naast me zitten. ‘Die jongen rijd waarschijnlijk net als zijn moeder. Gevaar op de weg!’ Hoezo gevaar op de weg? Zijn mamma is geen gevaar op de weg! En het is toch goed gegaan? Ik besloot niet te reageren. Zoon zat te stralen en te stralen. Ging weer tanken. Betaalde netjes, maar vergat de slang terug te hangen. “Benzine” spoot in de rondte. ‘Tjonge, tjonge, die jongen maakt er wel een zootje van. Moeten ze van de weg halen. Verpest het voor iedereen.’ Hoezo verpest het voor iedereen? Kinderen reden allemaal netjes hun rondjes, tankten ook zonder te betalen, zwaaiden naar elkaar en naar mijn zoon en hadden allemaal heel veel lol. Internationale grenzen vervaagden. Kinderen spraken de taal van het kind. Spraken de taal van de lach. Hadden meer lol als pappa’s aan de kant. Pappa’s die zich letterlijk en figuurlijk aan de kant gezet voelden.  


Autoles was afgelopen en zoon huppelde naar de garage. Was blij, was zo ontzettend blij en opgelucht dat het allemaal heel leuk was en dat hij misschien, heel misschien ook wel een rijbewijs zou krijgen. Ik dacht van niet, pappa dacht van niet, broertje dacht van wel. Was trots op grote broer en wilde wel met broer mee in de auto. Zusje niet. Broer moest nog maar een paar lessen nemen. Zoon kwam aangerend. Met rijbewijs. Met een echt geldig rijbewijs! Narrige vreemde pappa keek naar mijn stralende zoon, keek naar mij en schudde nog maar eens zijn hoofd. Hield wijselijk zijn mond. Hopeloos gezin dacht hij vast. Kreeg in geen 3 dagen de glimlach meer van onze gezichten. Onze zoon heeft zijn rijbewijs en morgen, morgen heeft hij weer een les.

4 opmerkingen:

  1. Wat zal hij genoten hebben en trots zijn op zichzelf.

    Groeten Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O ja, ik heb dat ook gezien dat die vaders plaatsvervangend jaloers zijn en de moeders alleen maar bezorgd en willen beschermen. Helemaal niet nodig. Hij heeft zijn rijbewijs en die glimlach moet je er maar op houden. Ze kunnen veel meer zelf dan je denkt....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat zal hij genoten hebben van het auto rijden en tanken en wassen. Ik denk dat pa ook wel graag in zo'n autootje zou zijn gekropen...

    Helemaal trots met z'n rijbewijs... superleuke foto's heb je gemaakt!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooi verhaal over Niels zijn rijles.
    Voor je het weet is hij zo oud dat hij echt mag.

    BeantwoordenVerwijderen