Sokken en de tube tandpasta.

Niels heeft een waardeloze start op woensdag. Hij is ziek geweest, heeft zijn verjaardag gevierd, is gister weer naar school gegaan en met koorts weer thuisgekomen. Zijn zusje moest naar het ziekenhuis om bloed te laten prikken en onverrichter zake weer naar huis, omdat ze toch nuchter aanwezig moest zijn. Niels is gespannen voor een aardrijkskunde toets die hij onoverzichtelijk vind en Niels heeft slecht geslapen. Kortom: Niels komt zijn bed niet uit en als hij dat eindelijk wel doet is alles verkeerd.

Sokken. Niels moet sokken aan, maar van de 300 paar die in zijn kast liggen zijn er 150 te klein, zijn er 100 zomersokken, dus te kort en de overige 50 hebben de verkeerde kleur, het verkeerde boordje, zijn eigenlijk toch van pappa of van broertje en te midden van een berg sokken vertikt meneer het om ook nog maar 1 zet te doen. Prima, dan ga je maar met blote voeten naar school.

Mamma gaat de andere 2 klaarmaken om naar school te laten gaan. Pappa werpt zich op als redder in nood en zo kan het dat 2 kinderen netjes op tijd in de klas zitten en 1 kind nog thuis aan het worstelen is. Met zichzelf. Eindelijk, eindelijk zijn er sokken gevonden die wel kunnen, en de tanden kunnen worden gepoetst. Ga naar de badkamer Niels. Niels gaat naar de badkamer. Pak je tandenborstel Niels. Niels pakt zijn tandenborstel. Pak de tandenpasta Niels. Niels zoekt, maar kan niets vinden. Niels, pak je tandenpasta. Pak je tandenpasta. Welke gebruik je ’s morgens? De gewone. De gewone, daar kun je het dan mee doen. Wij hebben 7 verschillende soorten tandenpasta van verschillende merken. Meneer wil de gewone. De gewone voor ’s morgens. Maar mamma helpt ’s morgens nooit bij het tandenpoetsen. Mamma heeft dus geen idee wat de gewone is en welke de ongewone. Maar Niels begint iets rustiger te worden, dus mamma moet dat ook blijven. Op goed geluk pak ik een tube van mij. Bingo! De juiste tube voor ’s morgens. Doe tandenpasta op je borstel. En zo gaat dat ritueel door. Maar tanden worden gepoetst, schoenen worden aangetrokken, net als jas. Basketbal moet mee in de auto en we kunnen gaan.

Half uur te laat komen we op school aan, maar hij schuift zo rustig de klas in. Heel relaxed gat hij zitten en pakt een boek. Dit had ik een half uur geleden dus echt niet durven hopen. Niels zit in de klas en doet gewoon lekker mee.

Nu moeten we wel uitkijken dat hij dit niet als een nieuw ochtendritueel gaat zien, want dat drukken we dan de kop in. Ik merk aan mezelf dat ik weer iets meer ontspannen ben en dit soort ochtenden en middagen en avonden ook weer beter aankan. Vorige week kwam de mevrouw voor Sophie op school en de directeur en de adjunct-directrice hadden me al moed ingesproken dat de kinderen gewoon bij mij bleven, maar dat moet je dan eerst nog maar zien. En wat ik nu merk is dat die morele steun (En het feit dat ik het gesprek niet alleen aan hoefde te gaan) heel veel waard is geweest voor mijn gemoedsrust. Ik weet zeker dat mijn kinderen op school op hun plaats zijn, dat ze niet zomaar meegenomen kunnen worden en dat geeft mij ontzettend veel rust. Rust in mijn hoofd. Ik heb dus nu al 2 nachten goed geslapen en ik kan de hele wereld wel weer aan. Kom allemaal maar op, ik kan alles aan. (Maar eigenlijk alleen dankzij de hulp van school)

Niels wilde ook nog graag dat ik zijn eerste rijervaringen met jullie zou delen, maar dat bewaren we voor morgen.