Advertentie.

Slecht weer. We gaan met de kinderen naar een binnenspeeltuin. 1 die nog niemand heeft ontdekt. 1 met een leestafel voor de mamma's, computers voor de pappa's, verse koffie en limonade en zelfs een kleine kaart. Kinderen vermaken zich prima. Mamma ook, want ik heb een cappuccino en ik kan schrijven. Rust in een binnenspeeltuin, hoe dubbel kan het zijn. Om me heen zitten pappa's. Losse pappa's. Vast gescheiden mijmer ik. En gescheiden pappa's gaan de dag volmaken in binnenspeeltuin. Kopen limonade en een kinderdoosje met patatjes. Pappa's kunnen natuurlijk ook hun vrouw 's morgens door de regenbui heen naar hun werk hebben gebracht, pappa's kunnen natuurlijk ook vroeg opgestaan zijn, rustig zaterdagochtend ontbijt gehad hebben met de kinderen, mamma een kopje verse koffie op bed hebben gebracht met een liefdevolle kus en gezegd hebben: "Slaap jij maar lekker uit schat, ik neem de kinderen mee." Lief he? van die pappa's. Maar goed. Waarom schrijf ik dit nu allemaal? 1 van die pappa's zat 5 minuten lang een advertentie van een Nokia telefoon te bestuderen. Compleet in trance. Nou ja, niet zo gek, die van mij heeft dat met computers en rekensommen. Toen ik opstond om te kijken hoe hoog mijn dochter wel niet sprong op mega trampoline, zag ik de advertentie naast de Nokia. Prachtige vrouw. In lingerie. Ik begon te giechelen. Pappa keek verschrikt op. Zag wat ik zag en stamelde met rode konen: "Ehh, ik heb een nieuwe telefoon nodig." "Prima hoor."Zei ik grijnzend. En je vrouw nieuwe lingerie. Maar dat laatste dacht ik alleen. En ik keek nog eens om me heen. Alle aanwezige pappa's waren verdiept in een blad uit de leesmap. En zo had ik nog een reden gevonden dat alle pappa's massaal met kroost, maar zonder vrouw in de speeltuin waren. Ik keek naar die van mij. Die zat verdiept in de krant. Het zal toch niet? Maar nee, puzzelbijlage vol binaire puzzels. De schat.