Mañana.

Eerder gepubliceerd via een ander medium dd. 24 januari 2011.


In zuidelijke landen hoor je gedurende de dag regelmatig het Mañana uit de kelen van de bevolking komen. We doen het morgen wel. Maar na morgen is er weer een nieuwe morgen. Dus of je ooit je nieuwe tuinhek krijgt, of een nieuwe uitlaat onder je auto valt dan nog te bezien. In Noorwegen en zweden kennen ze dit verschijnsel ook. De ambtenaren werken tot een uur of vier. Om vier gaan ze ook meteen naar huis. Computer wordt uitgezet, ongeacht of het dossier waar ze mee aan het werken waren wel opgeslagen is. Gesprekken worden afgebroken. Nieuwe auto kopen? Maak een afspraak in de morgen, want spreek je om half vier af, kun je een dag later terugkomen, want om vier uur staat de verkoper doodleuk op om naar zijn gezin te gaan. Nog even een boswandeling maken of een afdaling op ski’s. Dan stel ik me zo voor dat je vrijdagmiddag naar het stadhuis gaat om je in de echt te laten verbinden en dan is het vier uur. Weg ambtenaar van de burgerlijke stand. Kun je maandagochtend terugkomen. Is het wel goedkoper geloof ik. 
Afgelopen weekeind sprak in een Noor die het als volgt uitlegde: als ik om 20.00 een feestje organiseer, heb ik om 20.00 nog tijd om even te douchen, de biertjes koud te zetten en nog een keer de stofzuiger door mijn huis laten gaan, want mijn vrienden komen pas om 21.00, dat is een ongeschreven regel. Je komt gewoon altijd anderhalf of 2 uur te laat. Maar nu er ook Nederlanders wonen, zijn onze tijdschema’s behoorlijk in de war gegooid. Ik geef nog steeds een feest, nodig iedereen uit voor 20.00. Wil om 5 voor acht nog even douchen, gaat de deurbel. Dus ik met mijn handdoek om mijn heupen naar de voordeur, vast een bezorging, staan die Nederlanders al voor me met een fles wijn en een bloemetje! Maar ik was nog niet klaar. Jullie komen altijd precies op tijd, of nog erger, een paar minuten te vroeg. Snappen wij helemaal niets van. 
Op diezelfde dag staan wij te kijken bij een stand over een Noors gebied, waar 2 Noorse dames in alle rust uitleg aan het geven waren over hun gemeente. Drommen Nederlanders erom heen. Iedereen had vragen, en wilde ook dat die vragen als eerste behandeld en beantwoord zouden worden. De sfeer werd helemaal een beetje grimmig. Maar die 2 dames verblikten of verbloosden niet en gingen gewoon in hun eigen tempo door met het verstrekken van de informatie die ze kwijt wilden. Wij liepen door met de intentie om later wel eens terug te komen, of niet, want wij houden van rust en als al die Nederlanders naar dat gebied gaan, dan slaan wij dat wel over. We besloten om met de kinderen eerst iets te gaan drinken en liepen naar het restaurant. Tegenover ons aan het tafeltje zaten 2 Noorse heren. Van die gemeente! Dus terwijl het storm liep in hun stand zaten zij heerlijk ontspannen met een kop koffie hun telefoongadgets met elkaar te bespreken. Komt niet aan de heilige FIKA. Koffietijd is koffietijd. Wachtende Nederlanders of niet. Op dit soort momenten begrijp je wel waarom de Nederlanders die in Scandinavie een onderneming beginnen, zo succesvol zijn. Als je op de helft van je Nederlandse tempo werkt, verzet je nog steeds meer werk als de gemiddelde Zweed of Noor op een dag. En dat is soms wel handig. Zelfs een Scandinaviër zal niet ontkennen dat het erg prettig is als jij met bijvoorbeeld je installatiebedrijf een afspraak maakt om 15.00 uur om een kapotte verwarmingsketel te vervangen, je ook daadwerkelijk om 15.00 op de stoep staat. Ze weten niet wat ze zien, maar als de ketel diezelfde dag nog gerepareerd wordt en ze dus niet 3 dagen in de kou hoeven te zitten, is dat iets wat ze waarderen en wat ze ook niet meer vergeten. Heel anders dan hun landgenoten die Mañana overmorgen wel eens komen kijken. Niet prettig met temperaturen die kunnen zakken naar -35. Mañana. Wij zullen ons er waarschijnlijk altijd wel over blijven verbazen, maar het is 1 van de charmes van Scandinavië die ons steeds terug laat komen.