Zo dochter zo moeder.

Ik heb 3 kinderen. En geen van drieen lijken ze op mij. Wel qua gedrag. (Soms helaas) Ze zijn net zulke ongecontroleerde stuiterballen als hun moeder. En alle 3 hebben ze de mij zo kenmerkende koppigheid overgenomen. En net als hun mamma flappen ze alles wat ze denken er zo uit. Soms niet zo handig, heeft mamma in de loop der jaren geleerd, maar de kinderen zijn met hun 4/6 en 8 jaar nog niet zo ver. Leren ze vanzelf. Ik krijg mijn gram thuis zoals ze dat zo mooi zeggen. Nu hebben we gister de schoolfoto's gekregen. Leuke foto's die ook meteen op de kast een ereplaats hebben gekregen. Maar dan kijk je, en dan kijk je nog eens, en dan begin je te staren en dan zie je totaal helemaal niets aan uiterlijke kenmerken wat jezelf 's morgens ook in de spiegel ziet. Nul, komma niets. Toch wel een beetje balen. Maar tegenwoordig kun je van alles aan je uiterlijk doen. Van botox tot plastisch chirurgie en alles wat er tussen zit. Gisteravond  hebben mijn dochter en ik dus ook maar iets gedaan. Mijn dochter en ik hebben een manier gevonden om eventjes, 15 minuten, exact op elkaar te lijken. Een groot spiegelbeeld en een kleinere uitvoering. En nu mag u allen raden wie de moeder van die knappe prinses is. (Die nu overigens naar aardbeien ruikt.)