Ikea.

Vandaag stond het Zomerfeest van de peuterschool op het programma, maar omdat de KNMI niet helemaal denderende weersomstandigheden had voorspeld, hebben we als organisatie besloten om het evenement af te lasten. Je kunt namelijk niet het risico lopen dat de kinderen tijdens het bellen blazen of tijdens het afleggen van een fietsparcours verrast worden door een onweersbui. Jammer, maar helaas. Volgend jaar beter. De juffen hebben trouwens al aangegeven dat ze gewoon een keer extra gaan picknicken of iets dergelijks met de peuters. Is ook leuk voor de kleintjes. De dagindeling voor mijn kinderen en mij stond dus opeens helemaal open. Wat willen jullie dan gaan doen vandaag? Ik had natuurlijk gehoopt dat ze zouden zeggen: "Thuisblijven en lekker spelen!"maar nee, het antwoord uit 2 kinderkeeltjes luidde als volgt: "IKEA!" waarop onze kleine Finn opmerkte dat hij daar niet naar toe ging, want: bij de Ikea hebben ze bommen in de prullenbak. Onze kleine man van net 4 luistert goed naar het journaal. "Bij de Ikea hebben ze ook Småland Finn, kunnen we lekker spelen." Dat wilde Finn ook wel. Bommen in de prullenbak of niet. En zo zat ik samen met oma aan de gratis cappucino te wachten op een pieper die na een uur af zou gaan. Kun je je kinderen weer ophalen en als je nu hele vervelende kinderen hebt, worden ze al eerder omgeroepen. Ivar wil opgehaald worden uit Småland. Galmt een blikken stem dan over je hoofd. Kleine Ivar wil helemaal niet opgehaald worden, maar Ivar speelt niet lief samen. En dus moeten pappa of mamma Ivar zelf weer onder hun hoede nemen.
Ik ga nu trouwens ook gestempeld door het leven. Kinderen, oma en ik kregen een stempel op onze hand zodat we de juiste kinderen na een uur weer op zouden halen. Alsof je opeens vreemde extra kinderen mee wilt nemen, maar goed, ik lees ook kranten en helaas verdwijnen er nog steeds kinderen. Zieke geesten lopen er rond. Als u trouwens een kind tegenkomt met nummer 060 en een stempel van een schildpad ervoor, dan is het er 1 van mij. En als u een bijna gepensioneerde vrouw rond ziet lopen met het zelfde nummer: lekker laten lopen. Oma redt zich wel.
Goed, na de koffie maar eens rond lopen en het vreemde van de Ikea is dat je altijd, echt werkelijk altijd met iets naar huis gaat. Je hebt lijkt wel altijd nog een paar glazen nodig, of handige anti kras viltjes, shit! vergeten, of ikea family pleisters, of een pak diepvries zalm, of een extra sierkussen, of een plant, of..... vandaag liepen we zelfs met 2 volle karren naar buiten. HMMMMMMM hoorde ik Ben in mijn gedachte hardop zeggen toen ik naar huis reed. HMMMMMMMM. "En hadden wij niet nog zonnebrandcreme? Of hadden wij niet al genoeg boekenkasten, en wat moeten wij in vredesnaam met een opklapbare tuintafel?" Die is voor oma! Antwoordde ik. Nog steeds in mijn eigen gedachte. Ikea. Ik heb een leuke middag gehad en ik reed terug met 3 ontspannen kinderen. En hoewel ze én patatjes én gehaktballetjes, én chocolademousse, én een ijsje of een milkshake én een suikerspin én chocomel én limonade hadden gehad, zaten ze heel rustig in de auto. En bij thuiskomst hadden ze geen honger meer. (Hoe zou dat nou komen?) Ze schoven zo via de douche hun bedjes in. En nu heb ik dankzij de Ikea een hele rustige avond. Ik moet alleen nog even 2 boekenkasten in elkaar zetten en de nieuwe kaarsjes laten branden en de nieuwe planten in nieuwe potten zetten, o nee. Die potten had ik al. Of zal ik maar eens op tijd naar bed gaan? En proberen om me door de stapel boeken naast mijn bed te lezen. Bij het licht van mijn nieuwe lampjes. Met nieuwe lampenkappen. Want dat dan weer wel.