Italiaans brood en de barbecue.

Eindelijk, eindelijk. De regen van de afgelopen dagen is weg, de zon schijnt, er is waterpret met een bak water en een paar bekers. Mamma ontwaakt uit haar winterslaap, pappa loopt de hele dag met zijn barbecue schort rond, ondertussen de klok goed in de gaten houdend, want om 16.00 worden de kooltjes aangestoken. Zomers genieten in optima forma. Mamma leest, schrijft, hangt de was lekker buiten, kinderen hangen opeens loom voor de televisie. Mamma ziet de exploderende kruidentuin van oudste zoon en besluit: "we gaan een Italiaans brood bakken!"Waarom Italiaans? Omdat ik bij Italié denk aan hompen vers gebakken plaatbrood, aan mooie flessen olijfolie, aan geurende velden basilicum en rozemarijn. Dochter helpt. Dochter wil alleen geen groene dingen in haar brood. Broertje lust ook geen gras. Sophie ziet tussen al het groene kruidengeweld echter ook mooie rode aalbessen. Die lust ze wel. Broertjes ook. En dus maken we 2 verse broden. 1 met tenen knoflook en rode vruchten en 1 met knoflook en gehakte kruiden. En als pappa vol overgave de barbecue aansteekt, (Voor het eerst in 2 jaar) zitten 3 kinderen klaar met marshmallows aan een stokje en eet mamma een stuk Italiaans brood met een glas wijn erbij. En als ik dan stiekem mijn ogen sluit hoor ik het ruizen van de cipressen, ruik ik de basilicum en hoor ik: "Buonasera Signora. Buon appetito." Mijn zomer droom wordt echter ruw verstoord door huilende kindjes, want hun marshmallow is als zwarte teer van het stokje afgedruppeld en met luid gesis in pappa's kooltjes terechtgekomen. Ik droom straks weer verder, maar eerst even nieuwe marshmallow spiesjes maken.

De Barbecue is vastgegroeid in de clematis.

Mannenwerk. No lady's allowed.