Flitsscheidingen.

Ik heb een hernieuwde kennismaking gemaakt met facebook. Met mensen die positief zijn. Althans die inschatting heb ik gemaakt op basis van de gesprekken die ik met ze voer. Dagelijks of wekelijks. Echte gesprekken voer ik dus ook met ze. En daar is bij mij de grens gelegd. Ik accepteer alleen mensen op f.b. als ik ze wel eens spreek. Nu heb ik ook mijn echtgenoot maar uitgenodigd. Die spreek ik weliswaar zelden, maar toch, kunnen we weer vrolijk verder communiceren via facebook. Gezellig. Samen op de bank. Naast elkaar. Kan de rest van de wereld weer meegenieten van onze conversaties over deuren die in het slot zijn gevallen en kookplaten die op het kinderslot staan en mamma die de plaat vervolgens niet meer ontgrendeld krijgt. Evenals de deur dus. En als pappa dan niet reageert, reageren alle andere mensen wel. Nu denkt u met zijn alleen dat ik u voor de gek houd, nou, ten dele doe ik dat ook wel. Maar ten dele dus ook niet. Meestal zit hij op de bank en ik achter mijn nieuwe bureau. Maar terugkomend op het uitnodigen van echtgenoot, ik had dus een gewijzigde burgerlijke staat. Ik was nu getrouwd. Nu zijn we dat al 12 jaar, maar volgens f.b. dus sinds een dag. Echtgenoot kreeg in zijn inbox de mededeling dat ik met hem getrouwd was, en of dat wel klopte. Eega bevestigde het verhaal. Gelukkig maar. “daar komen die flitsscheidingen vandaan” zei hij vanmorgen van achter de krant. ‘Hu’? Deed ik. ‘Wat lees je nu weer voor artikel’? “Nee, als ik je nu niet had geaccepteerd als mijn vrouw; als ik nu had gezegd dat het niet klopte, dan zouden we dus opeens gescheiden zijn. Dat noemen ze flitsscheidingen tegenwoordig.”Ja, mensen let maar op. Zo snel kan het gaan. Gewoon een account aanmaken op Facebook en voor je het weet ben je gescheiden. Scheelt wel weer een enorme berg aan advocaten. Kun je een klusjesman laten komen voor de deur en de kookplaat en voor je het weet heb je weer een gewijzigde burgerlijke staat. Waar de nieuwe media allemaal niet goed voor is.