Ik ga op wereldreis. (1)

Ik ga vandaag op wereldreis. Goed geslapen. Tot 6 uur. 6 uur? En dat op een zondag. Een zondag dat de jongens uit logeren zijn. Zondagmorgen 6 uur. Ik die zo groot, stoer en sterk lijk, maar van binnen zo vreselijk zenuwachtig ben. Gelukkig val ik weer in slaap. 8 uur dochter komt me wekken met de vraag of ik haar hoofd even wil voelen. Heeft ze nog steeds koorts? Ze besluit zelf van wel. Het is zondag is mijn antwoord, je hoeft niet naar school. Vrolijk stapt ze weer uit bed. Dan ga ik even op de computer. Welterusten mam! En weer val ik in slaap. Kwart voor 10!!!! Ik ruik koffie. Mmmm een geurende droom. Koffie, versgemalen koffie van echte koffiebonen. Eega: ‘zeg zou jij er niet eens uitkomen?’Ja, nog even niet. Eerst maar koffie. Koffie op bed. Zondagmorgen kwart voor 10. Wat kan het leven toch geweldig zijn.

Ontbijt, douche, sla ik allemaal over. Niet interessant om over te vertellen. U kunt zich een voorstelling maken. Kleding. Ga ik sjiek de la freak of ga ik als Anna Marie. En ga ik dan als welke Anna Marie. Ik ga als Anna. Als 1 vd vele. Gewoon lekker als mezelf. WAT????? Ga ik als mezelf? WAT ga ik dan doen? Hoor ik u nu denken. Ik ga op wereldreis. Naar Haarlem. Dochter is verdrietig, want ze wil ook zó graag op reis. Met mamma. Naar Schiphol en daar voorbij. Mamma gaat op provinciereis troost haar pappa haar. Mamma is vanavond weer terug. Klinkt toch anders. Provincietrip.

Ik heb nog 10 minuten voor de trein gaat. Met de auto naar het station. Pappa praat en praat en neemt op de rotonde de verkeerde afslag. Paniek!! (bij mij) We gaan naar een ander station. Is makkelijker en scheelt je wachten op koud; nat en winderig perron. Ik moet nog een kaartje kopen breng ik stamelend naar voren. Reizen met de trein. Dat is dus al 15 jaar geleden. En op de terugweg bel je maar. Komen we je halen.’Hoe??? Ik heb geen 06-telefoon. O ja. Dan krijg je mijn ov chipkaart. Ga ik hem nu opladen. Moet je niet vergeten in- en uit te checken. Het duizelt me nu al. Ik ga op wereldreis en ik kom mijn eigen dorp niet eens uit. Spanningen gieren door mijn keel. Deodorant doet haar werk. In de trein met tas? Bloemen; koffie; kaasbroodje en paraplu?? Hard werken dat reizen per Openbaar Vervoer. Dubbeldekker trein. Ook al spannend. Bovenin zittend zie ik de stad die veranderd is de laatste 15 jaar. Ga zitten en schrijven. Af en toe opkijkend naar landschap dat langs schiet. Stations die niet omgeroepen worden. Waar moet ik er uit en hoe kom ik dat te weten als de stations niet omgeroepen worden. Straks staan we in Ede. Of in Wageningen. Ga ik daar incognito een ander leven leven. “Haarlem eindstation van deze trein”. Jammer. Bij het station kun je een routekaartje printen had eega nog gemeld. Met route. Ja. Ook gelukt. Routekaartje dubbel in kontzak en lopen en lopen en lopen en etalages kijken. Ik kan ook gewoon nog terug. Of niet, of wel. 3 etalages verder. Doorlopen. Als in een trance voerden mijn stappen me naar het groenste straatje van de Haarlemse binnenstad. Allemaal dames verwachtingsvol aan een lange houten tafel. Koffie, thee, héél véél gebak. Namenrondje maken en tot de conclusie komen dat Brabbels en Kiekjes helemaal geen Brabbels en Kiekjes heet. Homemade geen Homemade. Maar ja, ik heet geen Freya en ook geen Hoofdzaken. PFFT, waar ben ik aan begonnen. Hoe ga ik al die namen onthouden (7). Eigenlijk heerst er al gewoon een heel bijzondere sfeer. Zie je wel Anna zegt een stemmetje in mijn hoofd. Zou je vaker moeten doen. Gewoon met levende wezens in contact treden. Zweet breekt me uit. Voorstelronde. Wat een geweldige verhalen achter geweldige mensen. Nu ben ik aan de beurt. Praten, praten. Ik kijk wel hoor, maar ik registreer even niemand. Glaasje wijn? Nee, doe maar fris alsjeblieft. De middag werd een avond en vloog voorbij. Super gezellig met leuke en aardige mensen in een winkel die naar kaneelthee ruikt. Een winkel van de glühwijn en de appeltaart. Marianne bedankt! Treinreis terug. Borden checken, welk perron? 1 uur wachten. Op het perron staat nog een trein die in de goede richting vertrekt. Over een kwartier. Maar is de trein die het dichtst bij dat bord staat de trein naar Alkmaar? Lijk wel een tiener. Even vragen aan deftige oude dame. ‘Ja hoor. Stap maar in’. Pfft. Wereldreiziger? Wereldvreemd zult u bedoelen. Treinreis. Zoiets simpels als een treinreis. Een kind kan de was doen.

Het verhaal dat ik in Alkmaar op de verkeerde bus stapte en ergens in het midden van nergens gedropt werd en nog anderhalf uur kon gaan wandelen door nieuwbouwwijken en langs onverlichte fietspaden zal ik u onthouden. Het werd op alle fronten een enerverende dag. Een wereldreis in pocketformaat. Genoten heb ik wel. Dames; allemaal bedankt.

p.s. in de binnenstad vond ik, hoe toepasselijk nog een wild boek. Een boek die de wereld over reist. Hoe bizar is dat? Daarover later meer. Eerst maar even het boek lezen. Wereldreis deel 1 gaat dus nog vervolgd worden.

Wat ik zei; een kind kan de was doen.