Regenpak.

Het is buiten prachtig weer en aangezien Niels op school de kapstok heeft gekopt, laat ik hem niet naar de judotraining gaan. Dan moet je telkens op de grond vallen en mensen vallen over je heen en doen rare worpen waarbij ze aan je nek hangen etc. Zag ik niet zo zitten, straks heeft hij een hersenschudding. Maar om nu binnen te gaan zitten, vond ik ook maar zonde van het mooie herfstweer. Na school zijn we dus naar een recreatiegebied in de buurt gereden. Kunnen de kinderen lekker rennen en dollen en zodoende de laatste restjes energie kwijt. Zitten ze ’s avonds uitgeput aan tafel. Blijft er meer eten over voor mamma en kunnen ze op tijd onder de douche en naar bed. (Grapje hoor van dat eten.) Tijdens het laatste kabouterpad op school was 1 van de vragen, waarom er allemaal dode en omgevallen bomen in het bos lagen. Die lagen hier ook, dus ik ging jongste zoon even testen. Wij hebben het idee dat jongste zoon alleen maar bezig is om een jongen te zijn met alle kattenkwaad die daarbij hoort en dat hij niet zo goed oplet op school. Zijn doordachte antwoord luidde: “Het is heel slecht weer geweest en de boswachter had vast geen laarzen en geen regenpak. Kon hij dus niets opruimen. En daarom ligt bij ons thuis nog al het speelgoed in de tuin, want ik heb ook geen laarzen meer.” Tja, dit was niet helemaal het antwoord wat ze op school hadden gehoord, maar ik vond hem wel leuk. En ik weet ook hoe ik mijn kinderen zo ver kan krijgen om hun kamers op te ruimen; ik geef ze alle drie een paar laarzen cadeau.