Niet kunnen functioneren, terwijl je hoofd boordevol ideeën
zit die uitgewerkt moeten worden. Je gaat voortvarend aan de slag, maar halverwege
dwalen je gedachtes weer ergens anders heen.’s Avonds op tijd naar bed om ’s
morgens evengoed brak wakker te worden omdat je zo slecht geslapen hebt.
Telkens wakker lag en wegdroomde. Je denkt aan nachtvorst, aan tintelende
vingers na een ochtendwandeling door de bedauwde bossen, aan een beker warme
chocomel in een verwarmde keuken. Je denkt aan de mutsen die de kinderen op hun
hoofd hebben als we het bos ingaan. Het bos in al zijn kleurschakeringen. Van
rood en oranje naar geel en lichtgroen. De donkere naaldbomen steken donker af.
Verlaten bosweggetjes waar gepicknickt kan worden. Midden op de weg. Bemoste
rotsen en voorzichtig ijs op het water. Geschiedenisboeken die het verhaal open
en bloot voor je vertellen. Zo voor je voeten. Gewoon buiten op straat. Rust en
kerstdrukte gaan hand in hand. Serene stilte wordt beschenen door duizenden
lichtjes. Schoten van jagers die elanden schieten. Gevulde vriezers en boeren in
rust. ’s Avonds met opgetrokken knieën op de bank met de verwarming aan,
verstopt onder dekens. Herfst. Echte herfst met de vroeg invallende duisternis
met zijn heerlijke geuren.
Ik schuif de gordijnen open, kijk naar buiten. Zie wel
bomen in prachtige kleuren. Maar geen rust en geen ruimte en geen das en geen
vos die rondscharrelt in mijn tuin. Ik zie de kat van de buren die me uitdagend
aankijkt. Zijn ochtendbehoefte in mijn border gedaan. Ik zie huizen en huizen
waar ik ook kijk. Geen picknick op de weg, maar gewoon in de berm. En niet op
een rots, maar netjes op een kleed. Ik voel mijn maag nog eens draaien. Mijn
gedachtes zijn verder. 1300 kilometer. Maar ik leg me er voor dit keer bij
neer. Ik ben in Nederland gebleven, mijn hoofd is in Zweden. In het prachtige
herfstbos met zijn bijzondere sfeer. Vanmiddag gaan we naar Zweden in
miniformaat. Lekker wandelen en struinen in het Noord-Hollandse bos en dan na
afloop warme chocomel met een deken op de bank.
Carpe Diem. Pluk de dag. Waar je ook bent en waar je ook
eigenlijk liever had willen zijn. Geniet! Geniet vooral. Doen wij ook.
Ik ben nog nooit in Zweden of Noorwegen geweest, maar lees op diverse blogs dat mensen hun hart voorgoed hebben verpand en daar willen wonen.
BeantwoordenVerwijderenOvh Anna Marie, wat kan ik met je meevoelen in gedachten. Kan me zo goed voorstellen dat je het heel erg mist. Dat je je daar zo thuis voelt.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte meis,
en ik hoop dat je vanmiddag even je gedachten opzij kunt zetten en kunt genieten.
Liefs
Tanja
Goed Tanja, ik zal het ter harte nemen. Jij ook hoor.... geniet ervan!!!
BeantwoordenVerwijderenTwee weken geleden zijn we een week in het Zwartewoud geweest en het is daar prachtig, maar toch zaten mijn gedachten bij Zweden. Nu ik het schrijf voel ik de tranen komen.
BeantwoordenVerwijderenAhhhh.. ahhhh... mag ik volgende keer met je mee naar Zweden???
BeantwoordenVerwijderenHoe jij het beschrijft en de gevoelens die je overbrengt... Is het een waar stukje paradijs op aarde daar volgens mij!
Droom je droom en vier zo af en toe een momentje Herfstvakantie daar in Zweden dan komt het met deze herfst vast goed.
Veel plezier vanmiddag in het bos.
Liefs,
Ps kleine troost: ook ik ben gewoon thuis hoor, vakantiedagen zijn nu echt op '-)
Lang leve de foto's & herinneringen zodat we ons af toe weer even terug kunnen wanen.
Ik voel met je mee, had de foto's van Finland even aan iemand laten zien, een gevoel van heimwee bekroop me, ik wil daar zijn, de stilte, de rust, jouw mooie Zweden in de buurt van Väderstadt was ook zo geweldig mooi, dat moet jij missen, ik ga zo naar het Brabantse bos, even ruiken en voelen, dat hebben we nodig, want behalve Finland missen we nu ook een beetje onze oudste..
BeantwoordenVerwijderenLieve groet,
Eefie
Vi längtar så mycket!!!
BeantwoordenVerwijderenJag förstår!!!
Kram
Gonny