dinsdag 22 november 2011

Huisarts.


Onze Sophie is al een hele tijd niet lekker. Ieder dag klagen over buikpijn en onze veelvraat ging steeds minder eten. Eerst eigenlijk ongemerkt en ongezien, maar de laatste dagen eet ze een halve boterham. Per dag. Niet echt veel. Groentes gingen er niet meer in, als je geluk had een halve pannenkoek per avond. En in plaats van 4 toetjes een halfje. Of niet. Sophie werd witter en witter en mamma steeds bezorgder. Mamma is een bezorgde mamma. Enfin, daar gaan we het verder in dit verhaal niet meer over hebben. Wel over het feit dat je om 15.00 een afspraak hebt en om 16.15 naar binnen mag. Zit je anderhalf uur in een bedompte wachtruimte met 2 kinderen die vers uit school zijn geplukt. Met nog 12 wachtenden voor u. Kleine ruimte, dus het werd warmer en warmer. Aanwezige kinderen werden vervelender en vervelender. Dat zult u allen begrijpen. Goed, we zaten te wachten tussen allemaal andere vreemde mensen. De aanwezige puzzels waren al een aantal keren met goed resultaat gelegd, verschillende huizen waren er gebouwd met blokjes en toen viel het oog van Sophie op een rek met foldertjes. 
Foldertjes over algemene aandoeningen. Sophie zit in groep 3 dus mevrouw leert lezen. ‘Kaak.h.o.l.t.e.o.n.t. wat is dat?’ ‘Waar zitten je kaken? Juist in je mond. Je hebt een onderkaak en een bovenkaak.’ Ging echter over de kaakholtes, dus die zaten volgens het bijgeleverde plaatje ook onder je neus.  ‘Heb je ook tanden in je neus?’ ‘Nee, je hebt geen tanden in je neus.’ ‘Wel raar, dat je neusgaten kaakholtes heten toch mam?’ ‘Mam, wat zijn wormpjes?’ ‘Dat zijn van die witte dingetjes die in je ontlasting zitten als je na het buitenspelen je handen niet goed wast.’ ‘Oké!’ En vrolijk las Sophie de volgende kwaal op. ‘Mam, wat zijn aardbeien?’ ‘Ehh’, ik werd al iets roder, kwam vast door de hitte. En hoewel ik net als u allen donders goed wist dat er op dat foldertje geen aardbeien stond antwoordde ik als volgt: ‘Dat zijn van die vruchtjes die je in de zomer in de tuin kunt plukken’. ‘Wat raar, als die ziek zijn noemen we ze rot en dan gooien wij ze gewoon weg hé mam? Gaan we echt niet mee naar de dokter. 
Mam, wat is blaasontsteking?’ De overige patiënten werden steeds rustiger. Hadden al lang de overige titels gelezen die letterlijk en figuurlijk als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd hingen. ‘Dat is als er een ontsteking, een ziekte zit in je blaas.’’Hihi een bloedneus, die weet ik zelf wel. Wat is een verstuikte enkel?’ Nu liep ik vorige week met krukken, dus die was ook snel uitgelegd. 
De volgende wist onze dame ook al zelf: hoofdluis en schaamluis werden met 1 foldertje uitgelegd. ‘Hoofdluis is als de luizenmoeders beestjes vinden achter mijn oren en schaamluis is dat mamma dan door school gebeld wordt. Mamma heeft dan schaamluis.’ Mensen om me heen werden ook rood. Van het lachen. Klok tikte tergend langzaam de minuten weg. ‘Urineverlies. O, dat heb ik telkens. Ik plas telkens in mijn bed ’s nachts. Is niet vervelend hoor’, kreeg een meneer naast ons te horen. ‘Want dan mag ik bij mamma in bed. Maar mamma vind het wel vervelend, want mamma blijft wassen.’ Hoorde ik mezelf via dochter zeggen. Ik probeerde de plant die naast me stond tevergeefs voor me te plaatsen. Had geen enkele zin, de mensen in de wachtkamer zaten allemaal naar ons te kijken en vol spanning te wachten tot dochter bij het bovenste rijtje kwalen aan was beland. 
‘Mens.t.r.u.a.t.i.e.pijn.  Wat is mensenpijn?’ ‘Als je nu als mamma geen kindjes krijgt, dan….’ ‘O, die weet ik ook allang. Dan gaat mamma bloeden en dan moet u zo’n raar ding in en dan krijgen we geen broertje en geen zusje en dan heeft u verdriet. En een ander woord voor verdriet is pijn.’ Ik begon me inmiddels 2 dingen af te vragen. Was dochter wel zo ziek als ik dacht dat ze was en ten tweede, waarom hebben wij een huisarts die 5 kwartier uitloopt in een overvolle wachtkamer. Als klap op de vuurpijl wilde dochter weten wat een sex.u.e.e.l.over.d.r.aa.g.b.a.r.e.aan.doen.i.n.g was. Gelukkig, gelukkig. Saved by the bell. Ik weet niet hoe rood een mens kan worden, maar ik kwam een heel eind deze dinsdagmiddag met dochter bij huisarts. (En dochter heeft opstandige darmen, ja van wie zullen ze dat nu hebben?)

8 opmerkingen:

  1. Sorry maar ik heb hier even heel erg zitten lachen, O en ik kan met het zo goed voorstellen, dat wachten en dan die vragen. Je hebt je kranig geweerd hoor meis!

    Maar gelukkig dat je dochter niets bijzonders heeft en dat is het toch wel waard geweest ;-)

    Liefs
    Tanja

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik dacht dat mijn kids vroeger erg waren, maar die van jou, ha, ha, ik zit hardop te grinniken,manlief heeft bezoek, zit samen met iemand achter de computer belangrijke dingen door te nemen, kijken allebei om, is er iets???? Neeeee zeg ik terwijl ik nog lach, dit is weer een post van die mevrouw van Ikea, met die schoen...o, zegt manlief, die jouw post toen ook gelezen heeft...nee zeg ik deze hoef je niet te lezen, niet waar die vreemde man bij is...denk ik er achteraan....straks vertel ik hem dit verhaal, kan hij zeker waarderen...

    Veel succes met Sofie Anna Marie...die opstandige darmen komen denk ik wel goed...

    ♥Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hilarisch, wat een heerlijke dochter met een fantastische moeder! En huisartsen...plannen is niet hun sterkste kant. Lieve groet

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ohhh.....hoe vervelend voor jou, maar ik heb echt zitten lachen om je verhaal Anna Marie, ik zie het al helemaal voor hihi.
    Gelukkig is er niets ernstigs met je dochter, dat is het allerbelangrijkste.
    Lieve groet, mea

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh, ik zie het helemaal voor me.
    Kinderen kunnen je ook met allerlei vragen overvallen hé. Maar je hebt het keurig opgelost meid.

    En gelukkig valt alles met de kleien meid mee.
    Lieve groet Lia

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik voel met je mee. Dit soort momenten zijn embarrassing, maar later zijn het de familieverhalen die keer op keer worden verteld.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Die Sophie, die heeft Mama flink laten zweten daar vanmiddag! Maar wat heb je alles goed verteld en opgelost.
    Succes met de darmen.
    Liefs,

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Sorry Anna Marie, ik moet echt even lachen om dat bijdehandje, maar een arts die zolang uitloopt en dat met kinderen, da's allesbehalve om vrolijk van te worden ... gelukkig zorgde je dochter voor het entertainment in de wachtkamer. Groetjes, Colin

    BeantwoordenVerwijderen