Sophie en haar denkwijzes.

’s Avonds in de auto:  'Mam, het is volle maan. Maar waar is de zon nu'? 'Die is gaan slapen. En dan komt hij in Australië weer op, zodat het daar nu dag is'. Sophie is boos. Heel boos om zoveel domme opmerkingen van haar moeder. 'De zon staat er nog steeds hoor! Want die schijnt nu op de maan en daardoor kunnen we die nu zien. We kunnen de maan zien omdat de zon nu schijnt, en als de zon er niet was dan zou de maan niet schijnen'. Onze Sophie is 6 jaar. 6 jaar en ze beheerst al theorieën die ik op 35 jarige leeftijd amper snap. Trots! Alhoewel; eerder op de dag ving ik een gesprek op tussen Sophie en Finn. ‘Ik stop met school’. Aldus Sophie. ‘Voor het beroep wat ik later wil worden heb ik helemaal geen school meer nodig. Ik  hoef daar helemaal niets voor te leren’. ‘O’ zegt Finn. ‘Ik word namelijk later gewoon mamma’. Licht verontwaardigd blijf ik achter de deur staan. ‘Dan ga ik ook stoppen met school’ aldus Finn. ‘Want dat hoef ik dan ook niet meer. Ik word pappa. Hoef ik ook niets te leren’. Sophie met stemverheffing: “Nee! Want als pappa moet jij de hypotheek betalen, en de schoenen voor je kinderen en zorgen voor het eten op tafel en nog veel meer. Als pappa moet je gewoon de hele dag hard werken om brood op de plank te krijgen!!” Finn begint te huilen. ‘Dan word ik ook geen pappa. En ik neem morgen mijn kussen en mijn dekbed mee, want ik ga bij de juf op school wonen’. Hij loopt huilend de gang in waar ik hem opvang. Want ik mag dan volgens dochter niets geleerd hebben, ik weet gelukkig wel wanneer ik mijn kinderen even extra moet knuffelen.